มนุษย์แค่รอวันวิวัฒนาการทางด้านจิตใจ ซึ่งต้องผ่านช่วงเวลาปัจจุบันยุคแห่งอัตตาก่อน

สภาวะแห่งตัวตนที่คอยตรึงให้มนุษย์หลงว่ามีอำนาจเหนือสรรพสิ่ง เราเป็นเพียงมนุษย์ และเป็นเพียงเศษผงในวัฎจักรของเวลา

เมื่อท่านหลุดจากกรอบของอัตตา แนวคิดและผลลัพธ์จากการคิดเชิงวิพากษ์ จักเปลี่ยนไป ท่านจะเห็นว่าไม่มีตัวตน ไม่มีเวลา ไม่มีสิ่งสมมติต่างๆ ท่านจักเห็นเพียงการดำรงอยู่ในปัจจุบัน ขณะซึ่งเป็นความจริงสูงสุด เมื่อนั้นเป็นยามเมื่อท่านได้เข้าถึงพระเจ้าของท่าน ในสภาวะที่เพียบพร้อมสูงสุด จนท่านไม่เหลือความคิดอีกแล้ว เมื่อมนุษย์โดยมากเข้าถึงภาวะนี้แล้ว ไม่ว่าอยู่(ในขันธ์) หรือไม่อยู่ สิ่งสมมติต่างๆ จะไม่มีความหมายอีกต่อไป แต่อารยะธรรมของมนุษยชาติจะก้าวกระโดด จนเหนือจินตนาการ

งอนสุดคือเรื่องงานจัดสาย 🤣

รูปล่างนี่คอยีราฟ 🤣🤣

บางที “ข้อบกพร่อง” นั้นเอง คือช่องที่ธรรมชาติใช้มองเห็นผ่านมนุษย์

ไม่มีสิ่งใดสมบูรณ์แบบ ข้อบกพร่องต่างๆ เป็นช่องทางนำไปสู่การวิวัฒนาการ

เราจะเรียกสิ่งมีชีวิตที่มีวิวัฒนาการแบบสุ่ม ว่า"ข้อบกพร่อง" ได้ยังไงในเมื่อมันไม่สมบูรณ์แบบตั้งแต่แรกครับ ผมคิดว่าเป็นการตีความโดยมนุษย์ที่ยึดติดความสมบูรณ์แบบในอุดมคิดได้หรือเปล่า เราจะเรียกสายวิวัฒนาการของมนุษย์ว่า ข้อบกพร่องในความบังเอิญได้ยังไง ในเมื่อมนุษย์วิวัฒนาการเพื่อความอยู่รอดไม่ใช่เพื่อความสมบูรณ์แบบครับ แต่ต่อให้มนุษย์วิวัฒนาการด้วยวิทยาศาสตร์ตามความสมบูรณ์แบบในอุดมคติได้ สายวิวัฒนาการที่ผ่านมาจะเรียกว่า ข้อบกพร่องในความบังเอิญได้เต็มปากหรือเปล่าครับ ในเมื่อสายวิวัฒที่ผ่านมาเป็นการวิวัฒนาการตามความเหมาะสม

ไม่ต้องรอคับ วิศวะพันธุ์ทำได้

ความสมบูรณ์แบบเป็นเรื่องในอุดมคติ ถ้าธรรมชาติมันสมบูรณ์แบบ เหตุใดจึงมีสิ่งมีชีวิตมากกว่าหนึ่งสายพันธุ์ . วิวัฒนาการไม่เคยเป็นเรื่องสุ่ม สิ่งมีชีวิตพัฒนามากมายหลากหลายแขนง เพื่อความอยู่รอดในสภาวะที่แตกต่าง ความเป็นไปของธรรมชาติและเวลา ความโหดร้ายของสรรพสิ่งและบทลงโทษ จะคัดสรรแขนงที่ได้ไปต่อ . วิทยาศาสตร์คือศาสตร์ที่ว่าด้วยเหตุและผล ตามความเป็นไปของสิ่งที่เกิดขึ้น วิวัฒนาการที่เกิดขึ้นเป็นความบังเอิญ หรือมันไม่อยู่ในสมการของเหตุและผลตั้งแต่เริ่มสมมติฐาน