เมื่อท่านหลุดจากกรอบของอัตตา แนวคิดและผลลัพธ์จากการคิดเชิงวิพากษ์ จักเปลี่ยนไป ท่านจะเห็นว่าไม่มีตัวตน ไม่มีเวลา ไม่มีสิ่งสมมติต่างๆ ท่านจักเห็นเพียงการดำรงอยู่ในปัจจุบัน ขณะซึ่งเป็นความจริงสูงสุด เมื่อนั้นเป็นยามเมื่อท่านได้เข้าถึงพระเจ้าของท่าน ในสภาวะที่เพียบพร้อมสูงสุด จนท่านไม่เหลือความคิดอีกแล้ว เมื่อมนุษย์โดยมากเข้าถึงภาวะนี้แล้ว ไม่ว่าอยู่(ในขันธ์) หรือไม่อยู่ สิ่งสมมติต่างๆ จะไม่มีความหมายอีกต่อไป แต่อารยะธรรมของมนุษยชาติจะก้าวกระโดด จนเหนือจินตนาการ