วันนี้รับสายโทรศัพท์เยอะสาย ตั้งแต่ตื่นนอนฉลองปีใหม่ ทุกสายไม่มีเรื่องที่เรียกได้ว่าดีเลย . สิ่งหนึ่งที่แปลกใจกับตัวเองคือ แทนที่จะหงุดหงิด โมโห เศร้า แล้วสลดไปตลอดวันหยุด ผมกลับรู้สึกเฉยๆ แล้วตอบโดยค่อยๆ คิดได้ . จากนั้นก็กลับมาใช้วันหยุด แตะงานมั่ง พักมั่งไปตามปกติ . สมัยตอนอายุยังน้อย ผมเกลียดมากเวลาคนแก่กว่ามาพูดใส่ผมว่า . “พออายุมากขึ้นแล้วจะเข้าใจเอง” . มาถึงวันนี้ ถึงได้เริ่มเข้าใจ เมื่อผ่านเรื่องยากๆ และปัญหามาจนถึงตอนนี้ . เราจะมองเห็นมันเป็นเรื่อง “ธรรมดา” ที่ต้องผ่านมันไป . เป็นความรู้สึกและประสบการณ์ ที่ทำให้สิ่งที่เคยผ่านไปได้ลำบาก กลายเป็นเรื่องที่มองเห็นภาพรวมได้ง่ายขึ้น . มีน้องๆ ที่ทำงานด้วย พูดให้ผมฟังหลายครั้งว่า ไม่อยากแก่ เพราะกลัวความเสื่อมสภาพตามวัย . ผมบอกว่า “ถ้าตายตอนนี้ ก็จะไม่ต้องแก่นะ แบบนั้นเอามั้ย ?” . เพราะไม่ใช่ทุกคนจะมีโอกาส มีอายุมาได้ถึงตอนนี้ และไม่ใช่ทุกคนจะได้รับประสบการณ์ จนสั่งสมเรียนรู้ . ให้ ”ตัวเรา“ ได้เป็น ”ตัวเรา“ ในปัจจุบัน . ทุกๆ ปีที่ผ่านไป ไม่ว่าอะไรจะดีจะแย่แค่ไหน เราจะได้จดจำมันเอาไว้ แล้วนำมาใช้ช่วยตัดสินใจในอนาคต . ดีใจที่ได้ก้าวผ่านปีที่ผ่านมาจนถึงวันนี้ และจะยินดีกับปีนี้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น . สวัสดีปีใหม่ 2568 ทุกคนนะครับ 🎉