หมอก ความไม่เที่ยง (อนิจจัง) หมอกเกิดขึ้นเมื่อมีปัจจัยที่เหมาะสม (ความชื้นในอากาศ, อุณหภูมิที่เย็นลง) และมันจะจางหายไปเสมอ เมื่อปัจจัยเปลี่ยนไป (แสงแดดและความร้อนในตอนสาย) มันเหมือนกับอารมณ์ ความสุข หรือความทุกข์ในใจเรา มันเกิดขึ้นตามเหตุปัจจัย เมื่อเราอยู่ในห้วงอารมณ์นั้น (เช่น ความกังวล) มันอาจจะดูหนาทึบเหมือนหมอก แต่สุดท้ายเมื่อเวลาผ่านไป หรือเมื่อเรามีสติรู้ทัน (เหมือนแสงแดด) อารมณ์ขุ่นมัวนั้นก็จะจางหายไปเอง มันไม่ได้อยู่กับเราถาวร ความขุ่นมัวที่บดบังความจริง (อวิชชา) เวลาหมอกลงจัด เรามองไม่เห็นทางข้างหน้าชัดเจน ทั้งๆ ที่ถนน หรือภูเขาก็ยังตั้งอยู่ที่เดิม หมอกแค่มาบดบังความจริงชั่วคราว ในชีวิตก็เช่นกัน เวลาเรามีปัญหาหรือความกังวล ใจเราก็เหมือนถูกหมอกของความคิดฟุ้งซ่านมาบดบังปัญญา เรามองไม่เห็นทางออก มองไม่เห็นว่าความจริงแล้วปัญหามันอาจจะเล็กนิดเดียว หรือทางแก้ก็อยู่ตรงหน้าเรานี่เอง พอเรามีสติ (ซึ่งก็เหมือนลมที่พัดหมอกให้จาง) หรือมีปัญญา (เหมือนแสงแดด) เราก็จะกลับมาเห็นทุกอย่างตามความเป็นจริงได้อีกครั้ง การรวมตัวของสิ่งเล็กน้อย (สังขาร) หมอกที่เราเห็นเป็นผืนใหญ่ๆ ไม่ใช่ก้อนแข็งก้อนเดียว แต่มันเกิดจากละอองน้ำเล็กจิ๋วนับล้านๆ หยด มารวมตัวกัน เหมือนกับปัญหาใหญ่ หรือความทุกข์หนักในใจเรา บ่อยครั้งมันไม่ได้เกิดจากเรื่องใหญ่เรื่องเดียว แต่มันคือการสะสมของความกังวลเล็กๆ ความไม่พอใจเล็กๆ หรือเรื่องไม่สบายใจย่อยๆ ที่เราปล่อยปละละเลย จนมันรวมตัวกันหนาแน่นกลายเป็นหมอกที่ทึบและหนักอึ้งในใจเรา สภาวะที่รอการปรากฏ ในวันที่แดดจ้า อากาศแจ่มใส ไอน้ำ (ความชื้น) ก็ยังอยู่ในอากาศครับ เพียงแต่เรามองไม่เห็น มันแฝงตัวอยู่เงียบๆ เหมือนกับศักยภาพ หรือปัญหาในชีวิตคนเรา ในวันที่ทุกอย่างดูราบรื่น ไม่ได้แปลว่าไม่มีปัจจัยของปัญหาอยู่ และในทางกลับกัน ในวันที่หมอกหนาจนมองไม่เห็นอะไร ก็ไม่ได้แปลว่าท้องฟ้าสีคราม (ความสงบ) ไม่มีอยู่จริง มันแค่ถูกบดบังและรอเวลาที่จะปรากฏอีกครั้ง #Siamstr

GM ครับท่าน🙏

GM ครับ 🫶