มีอยู่ช่วงนึงรู้สึกดีนะ ที่มีคนโทรมาหา คือบางคนไม่ได้ติดต่อกันนานมาก แต่เข้าใจถึงความยุ่งเหยิงในชีวิตของแต่ละคน
บางคนอยู่ในสภาวะท้อถอยในชีวิต แต่นึกถึงเรา(ซึ่งตรงนี้ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่านึกถึงเราได้ยังไง)
คนพวกนี้จำนวนนึงจากที่สังเกตุเหมือนแค่ต้องการคนที่จะระบายและรับฟังพวกเค้าอย่างไม่ตัดสิน จริงๆให้คำแนะนำอะไรใครมากไม่ค่อยได้ด้วย รู้สึกว่าตัวเองยังรู้อะไรน้อยอยู่
บางคนก็พิมพ์อะไรมา กล้าพิมพ์ในสิ่งที่เชื่อว่าคนส่วนใหญ่จะรับไม่ได้ แต่เค้ากล้าส่งข้อความสื่อสารเหล่านี้มาให้เรา
ทุกวันนี้ก็ยังคงเก็บความลับของพวกคนเหล่านี้ไว้อยู่ จริงๆมันน่าเรียกว่าเรื่องที่เราไม่ควรจะพูดต่อมากกว่า ความลับมันก็ดูเว่อร์วังอลังการไปหน่อย
บางคนก็ยกให้เราเป็นไอดอลเรื่องการโดนด่าแล้วไม่รู้สึกอะไร จริงๆมันก็ขึ้นอยู่กับมุมมองนะ หนึ่งการกระทำเราสามารถมองได้ร้อยเหตุผลเลย อย่ามองแค่ตัวหนังสือหรือคำพูดให้มองเจตนาของเค้า(สนิทๆกันก็รู้ว่าเล่นกัน เหมือนตอนเด็กๆ)
ทุกวันนี้รู้สึกลึกๆว่าตัวเองเปลี่ยนไปแล้ว เราไม่ได้เป็นตุ๊กแบบสมัยก่อนแล้ว หลายๆอย่างมันเคลือบสลับกับผลัดออก จนรู้สึกว่าเราไม่ใช่เราอีกต่อไป(ซึ่งจริงๆไม่ผิดนะคนเราเปลี่ยนแปลงได้ตลอด)
บางทีการที่เรามัวไปหมกมุ่นกับตัวเองในสมัยก่อนก็อาจทำให้เราพลาดตัวเราในปัจจุบัน ส่วนตัวเชื่อว่าชีวิตไม่ได้เคลื่อนไหวแบบAต่อด้วยBต่อด้วยC มันสามารถข้ามไปข้ามมาได้ตลอด
สุดท้ายดีใจบ้างบางครั้งที่มีคนสามารถมองผ่านเปลือกที่เราสร้างเข้ามาได้
-สร้างเปลือกแล้วได้อะไร-
บนโลกออนไลน์มันน่าจะเป็นสถานที่นึงที่ทุกคนสามารถสร้างตัวตนยังไงก็ได้ขึ้นมา
รู้สึกเบื่อตัวตนเก่าๆที่สร้างไว้มาซักพักนึงแล้ว ตอนนี้รู้สึกอยากสร้างอะไรใหม่ๆขึ้นมาบ้าง
T.tukjedsadatik
#siamstr
