Thread

"การเติบโต ต้องเดินผ่านการไม่สมหวัง skip ไม่ได้" เพราะชีวิตจริง ไม่มีปุ่มข้าม ไม่มีบทสรุปที่ได้มาฟรี ๆ . ไม่มีใครโตมาเพราะเจอแต่สิ่งดี ๆ ไม่มีใครเข้าใจโลกจากแค่วันที่ตัวเองสมหวัง เพราะความพังต่างหาก ที่สอนเราได้ดีที่สุด สอนด้วยน้ำตา สอนด้วยการเสียใจ สอนด้วยความรู้สึกที่ว่า… "มันน่าจะเป็นไปได้ แต่มันไม่ได้เป็น" . การไม่สมหวัง มันคือบทเรียนที่เจ็บ แต่จริง มันทำให้เราเห็นว่าโลกไม่ได้หมุนรอบเรา มันทำให้เราเข้าใจว่าความพยายาม… ไม่ได้ให้รางวัลเสมอไป มันทำให้เราเรียนรู้คำว่า “พอ” และเข้าใจคำว่า ... “พ่ายแพ้โดยที่ยังต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป” . เราไม่มีทาง "ข้าม" ความรู้สึกพังได้ เราต้อง “ผ่านมัน” เท่านั้น ต้องเจ็บ ต้องร้อง ต้องหลง ต้องล้ม ต้องอับอาย ต้องผิดหวัง . เพื่อที่วันหนึ่ง… เราจะรู้ว่าเราแข็งแรงขึ้น โดยไม่ต้องแกล้งเข้มแข็ง . การเติบโตที่ไม่มีความเจ็บปวด " มันไม่มีจริง " ถ้าไม่มีความพัง เราจะไม่รู้ว่าความสุขจริง ๆ มันมีค่าแค่ไหน ถ้าไม่มีความผิดหวัง เราจะไม่รู้จักคำว่า "ยอมรับความจริง" เลยสักครั้ง . เราเติบโต… ในวันที่คนที่เรารัก ไม่รักเรา ในวันที่ความพยายามของเรา ไม่มีใครมองเห็น ในวันที่ต้องเดินออกมาจากที่ ๆ เราเคยฝันไว้ ทั้งที่ใจยังอยากอยู่ตรงนั้นต่อ . การเติบโตมันจึงโหด มันเจ็บ มันไม่มีใครบอกวิธีผ่าน และที่สำคัญที่สุด… มันไม่มีทางลัด ไม่มีทางหนี . มันสอนให้รู้ว่า ชีวิตคนเรา ... มีแค่ “เดินต่อ” เท่านั้น แม้หัวใจกำลังเต้นระอุ อยู่ท่ามกลางความเจ็บปวดก็ตาม🌻🌻 #ตะวันไม่เคยมองใครนอกจากพระอาทิตย์ #siamstr