รอบนี้ไปเดินป่าที่ภูสอยดาว ระยะทางประมาณ 8.5 กิโล เป็นเส้นทางที่จะว่ายากก็ยาก จะว่าง่ายก็ง่าย ความโหดของรูทนี้อยู่ตรงที่เนินสุดท้าย ที่ความสูง 1410 เมตร ระยะทางชันยาว มันมีชื่อว่า “เนินมรณะ” มรณะสมชื่อ ร้อนสุดๆ ร้อนแบบโคตรพ่อโคตรแม่ของความร้อน ร้อนแบบอยู่ในไฟนรก ไม่มีต้นไม้ใหญ่สักต้นให้หลบใต้เงาได้เลย ร้อนแบบผิวไหม้ 2 วันแล้วยังแสบผิวอยู่เลย 🤣 แต่พอขึ้นไปถึงแล้วคือ เหมือนอยู่ในดินแดนสุขาวดี ต้นสนสามใบ แตกกิ่ง ออกก้านสวยเหมือนหลุดออกมาจากในภาพวาดแบบเซน ทรายเม็ดละเอียดนุ่มเท้า เหมือนทรายบนเกาะกลางทะเลที่ห่างกัน อดใจไม่ไหว ถอดรองเท้าเดินเท้าเปล่ามันซะเลยแล้วกัน รอบนี้โชคดีที่ฝนไม่ตก อากาศเย็น ท้องฟ้าเปิดจนถึงช่วงหัวค่ำ เลยได้บอกลาพระอาทิตย์ของวันนี้ จากบนภูเขาสูง พระอาทิตย์ที่สาดแสงมาอาบเราแบบฉ่ำๆ ชนิดที่ชดเชยช่วงเวลาที่ไม่ได้พบกันนานก่อนหน้านี้แบบจุใจ ทิ้งรอยไหม้ เป็นทางไว้ให้ตราตรึง ตื่นเช้าวันใหม่ ไม่ต้องคาดหวังว่าจะได้เห็นพระอาทิตย์ เพราะข่าวประกาศว่า มีพายุเข้า เช้านี้เราล้อมวง ต้มชา ต้มกาแฟ ซัดบะหมี่กึ่งเติมพลังงานแบบง่ายๆ ก่อนที่จะออกไปสำรวจบรรยากาศบนภูเขากันอีกรอบ เตรียมตัวเช็คเอ้าท์ เก็บเต้นท์กลับบ้าน โรงแรมบนภูเขานี่โหดเหมือนกันนะ 8-9 โมงต้องเช็คเอ้าท์แล้ว ไม่มีต่อเวลา ถ้าอยากต่อก็แบกเต้นท์ลงไปเอง โหดซะด้วย 555 ขากลับระหว่างทางมีฝนตกประปรายจนเริ่มตกหนักช่วงใกล้ถึงตีนเขา เล่นเอาชุ่มช่ำเปียกปอนเลยทีเดียว ได้สัมผัสครบ ทั้งร้อนชิบหาย หนาวชิบหาย ฝนตกหนักชิบหาย เหนื่อยชิบหาย แต่สิ่งที่ธรรมชาติมอบให้เราตลอดทาง มันลบล้างความรู้สึกของเราทิ้งไปหมด ถ้าเราไม่มานั่งเขียนเราคงแทบจำไม่ได้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง เพราะทันทีที่ลงมาถึงพื้นอาบน้ำ เตรียมกลับบ้าน เรารู้สึกเหมือน เราเอาตัวตนของเราคนเดิมฝากไว้กับต้นไม้ที่แตะกอดระหว่างทางและทุกๆหนังชีวิตที่ได้เจอบนนั้น จนถึงตอนนี้ยังรู้สึกสงบอยู่เลย GN #siamstr