ในช่วงแรกๆฟีดไม่เยอะ มันจะเหงาๆหน่อย ผมค่อยๆหาเพื่อนคุยไปเรื่อยๆ ผมเริ่มจากคนที่คล้ายๆผมก่อน เช่น เรามีลูกเหมือนกัน ศึกษาศาสนาพุทธเหมือนกัน ชอบศิลปะเหมือนกัน บลาๆๆ ผู้รู้สึกชอบมากๆที่ทุกคนเป็นตัวของตัวเอง คุยกันตรงๆ มันดีสุดๆไปเลย มันไม่เสียเวลาชีวิตทั้งของผมเองและของเค้า ในทุ่งม่วงนี้ถึงคุณจะอยากหรือไม่อยาก คุณก็ต้องรับผิดชอบการกระทำของคุณเองอย่างเลี่ยงไม่ได้ ไม่นานนัก หำที่มองไม่เห็น ได้เริ่มจัดเรียงรูปแบบ dnaเฉพาะ จน #siamstr ได้”เกิดขึ้น” Siamstrได้”ตั้งอยู่”ในใจของหลายคนมากขึ้นเรื่อยๆ ผมไม่แน่ใจว่าวันที่มัน”ดับไป” ผมจะได้เห็นมันกับตาไหม แต่มันก็ไม่สลักสำคัญหรอก ผมเดาว่า ณ ตอนนี้ หำที่มองไม่เห็น ก็คงกวาดตัวไปในห้วงของเวลาเพื่อ จัดเรียงอะไรต่อมิอะไรให้เกิดขึ้นมาอีกมากมาย เป็นกำลังใจให้นะ ไอ้บักหำที่มองไม่เห็น ^3^