เป็นคนที่แคร์ความรู้สึกคนอื่นมาก่อนตัวเองเสมอจนคราวหนึ่งได้กลายเป็นโรคซึมเศร้าและวิตกกังวลไปพร้อมกัน.. เวลาผ่านไปกระทั่งหายดี สังคมได้หล่อหลอมให้เราอยู่กับประโยคปลอบใจไม่กี่ประโยค เช่น - ไม่มีใครจะมาสนใจเราตลอดหรอก อยากทำอะไรก็ทำ - ถ้าคิดว่าต้องแคร์ความรู้สึกใครตลอด ก็ไม่ต้องมีชีวิตเป็นของตัวเอง - จริงๆแล้วใครจะทำอะไรไม่ได้เกี่ยวกะเราขนาดนั้น - สิ่งที่เราเลือกส่งผลต่อตัวเองเป็นอันดับแรก ใส่ใจตัวเองก่อน - คนอื่นไม่ได้มีหน้าที่รับผิดชอบความรู้สึกเรา และใช่ เราก็ไม่ได้มีหน้าที่รับผิดชอบความรู้สึกใคร กู้ดสะมอนิ่ง ถ้ายิ้มไม่ออกให้ไปส่องกระจก แค่เห็นหน้าตัวเองก็ตลกแล้ว 5555