Thread

เคยหน้ามืด ตามัว เชื่อคำลวง ให้เขาปวง ปั่นหัว เหมือนวัวควาย เป็นเครื่องมือ อำมหิต คิดทำลาย กมลหมาย หลงผิด คิดภาคภูมิ ฟ้องคนจน พ้นทาง อย่างหน้าด้าน สัญญาผสาน ปลอมแปลง ไม่เกรงข่ม ต้นหมดสิ้น แต่ดอกเบี้ย คอยทับถม ใจระบม ฝืนทำไป ได้นานวัน อ้างคำกล่าว "กูไม่ทำ คนอื่นทำ" หลอกจิตพร่ำ ผิดชอบ ไม่ตอบฉัน ตระบัดสัตย์ ปณิธาน ที่เคยปั้น ผดุงครรภ์ ยุติธรรม... จำเลือนไป แรงกดดัน บีบคั้น พลันต้องพัก จำจากหลัก อาชีพ ที่เคยใฝ่ ทนายความ ที่เคยสา บานด้วยใจ ต้องถอยไกล สามปี ที่จากจร เมื่อหวนคืน วงการ ผ่านอีกครา เห็นน้ำตา คนยากไร้ ใคร่ขอพร ถูกรังแก ถูกเอาเปรียบ ไม่เป็นอ้อน ไร้เงินวอน จำยอม ทำไม่เห็น หลับหูตา ทำเฉย เชยเมยไป ทั้งรู้ใจ ว่าความจริง ยากบำเพ็ญ ความยุติ ธรรมหาได้ ยากลำเค็ญ นี่คือความ จริงแท้ แก่ตาตน โอ้ท่านเอย ผู้ใฝ่ ศึกษาศาสตร์ กฎหมายชาติ คือหลักปัก ผดุงผล อย่าหลงเล่ห์ โลกีย์ นี้มืดมน จงเป็นคน เที่ยงธรรม นำปัญญา แด่ท่านผู้ ทำหน้าที่ ชี้นำธรรม โปรดจดจำ หลักสัจจา อย่าหลงหา จะทนทำ... หรือก้าวข้าม สู่ศรัทธา ข้าขอลา... มิเป็น เครื่องมือใคร!