Thread

#90days day9 #siamstr ความรู้สึกของการมีชีวิต มีไม่กี่อย่างที่ทำให้เรารู้สึกมีชีวิตอีกครั้ง สิ่งง่ายๆ อย่างการกินอาหาร ถ้าในช่วงเวลาปกติ เวลากินเราจะไม่ได้รู้สึกอะไรเป็นพิเศษ แต่ในเวลาที่ป่วยหรือโหยมานาน เราจะรู้สึกเนือยๆ ร่างกายไร้พลัง ไร้ซึ่งชีวิตและความรู้สึก พอได้กินอาหารความรู้สึกก็เปลี่ยนไป รู้สึกในร่างกาย รู้สึกในจิตใจ รู้สึกถึงการกลับมามีชีวิตอยู่ในร่างนี้ เคยดูอะนิเมะเรื่อง Spirited Away มีซีนนึงที่นางเอกกำลังจะหายตัวไป แล้วพระเอกก็เอาอาหารของโลกนั้นให้กิน จนนางเอกมีร่างกายกลับมา เรารู้สึกแบบเดียวกันเลย ทุกครั้งที่รู้สึกมีชีวิตจากการกินก็จะนึกถึงซีนนี้ทุกครั้ง ตอนที่ได้เห็นหรือได้เล่นกับเด็กเล็ก เด็กน้อยนั้นเป็นสิ่งอัศจรรย์อย่างหนึ่งบนโลกใบนี้ แค่ได้เห็นก็สามารถทำให้เราเกิดความรู้สึกแช่มชื่นในหัวใจขึ้นมาได้ ยิ่งได้เห็นรอยยิ้ม ได้ทักทาย พูดคุย แม้จะไม่รู้เรื่องก็ตาม ได้เห็นการกระทำอันไร้เดียงสาของเค้าแล้ว ความรู้สึกเอ็นดู ก็สามารถทำให้เรายิ้มได้ทันที แล้วเมื่อได้กอดได้หอมได้ฟัดเป็นความรู้สึกฟินอย่างบอกไม่ถูก ชีวิตในร่างวัยกลางคนถูกดึงให้ฟื้นกลับมา เด็กน้อยเป็นสิ่งอัศจรรย์สามารถสร้างพลังชีวิตได้ ตอนที่ได้ทำอะไรบางอย่างเพื่อใครสักคน รู้สึกเหมือนเป็นเสาหลัก เป็นแก่นแกนของคนรอบข้าง รู้สึกมึความหมาย สิ่งนี้ช่างตรงข้ามกับความเคว้งคว้างว่างเปล่า ความไร้ซึ่งหลักยึดภายในตัวเรา ความไม่รู้ว่าจะทำไปเพื่ออะไร ช่วงเวลาที่รู้สึกว่าตัวเองนั้นสำคัญ แม้จะวุ่นวายวิ่งวุ่นและไม่ได้มีความสุขตลอดเวลา แต่ทำให้เรารู้สึกมีชีวิตอีกครั้ง ความรู้สึกที่เราแทบจะลืมไปแล้ว ความรู้สึกของการเป็นที่พึ่ง ตอนที่เราได้เห็นพัฒนาการของสิ่งที่เราลงทุนลงแรงไป สิ่งที่เราได้พยายาม ผลิดอกออกผล ผ่านข้อพิสูจน์จนเกิดผลสำเร็จบางอย่าง ยิ่งทำให้เรามั่นใจในทางเดินและความอุตสาหะที่ผ่านมา ความภาคภูมิใจ ความปลื้มปิติ ความยินดีในตัวเอง เป็นกำลังขับเคลื่อนให้ชีวิตของเรามีค่า ทำให้ชีวิตนั้นสนุก สนุกแบบมีคุณค่า รู้จักคุณค่าของชีวิตอีกครั้ง เพิ่งได้ทบทวน ก็เพิ่งได้รู้จักกับสิ่งเหล่านี้ สิ่งที่ทำให้ชีวิตกลับมา ชีวิตที่สัมผัสได้