#เขียนขีดอิสระ วันที่ 63 #siamstr เสน่ห์ของความรู้สึกแบบสุขไม่ต้องสุด บางทีความสุขอาจอยู่ที่เจตนา เราพอใจจะไปอยู่ที่ความสุขระดับไหน ถ้าลองถอยความคาดหวังถึงความสุข จากเดิมที่เราต้องการให้มันสะใจ มาอยู่ตรงที่เกือบจะสะใจหรือสุขกลางๆ บ้าง ทำให้ค้นพบความพอใจอีกแบบนึง มันเป็นความสุขจากการรู้จักพอ ความสุขน่ารักๆ ความสุขพอดีๆ ความสุขที่เราเคยสัมผัสได้เมื่อวัยเด็ก ความสุขแบบอุ่นๆ ในใจ บางครั้งก็รู้สึกว่า ตอนเด็กเรายังมีความเป็นผู้ใหญ่มากกว่าตอนนี้เสียอีก เราเสียสละได้ง่าย โลภ โกรธ หลง น้อยกว่านี้ มีตรรกะความคิดที่ลุ่มลึกกว่านี้ ตอนนั้นรู้สึกไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่าที่เป็นอยู่เลย จนผู้ใหญ่กังวลว่า โตไปจะเอาการเอางานมั้ยนะ เพราะดูมันไม่ได้ต้องการอะไรเลย แต่ตอนนี้อยากรวยนะ มีสิ่งที่อยากได้อยากเป็นเยอะเลย พอได้กลับมาค้นพบความรู้สึกที่ทำหล่นหายไป ก็ดีใจ เหมือนได้เจอเพื่อนเก่า ไม่รู้ทำหายไปตอนไหน อาจจะเป็นตอนที่ได้ลองมากขึ้น ก็พบความชอบไม่ชอบมากขึ้น จนอยากได้หลายอย่างมากขึ้น อยู่ๆ วันก่อนก็เกิดความสุขบางอย่าง แล้วก็ลองบอกตัวเองให้อยู่กับความสุขตรงนี้ซิ ความสุขที่ยังไม่เสร็จ 555 ชื่อนี้ เพื่อนแซวแน่นอน ความหมายดีไม่ดีขึ้นกับความคิดคนอ่านนะ เจตนาคนเขียนน่ะ ดีแน่นอน ความสุขตรงนั้น มันแปลก มันไม่ได้เกิดยากและรั้งไว้ก็ไม่ยากเลย แต่เรามักจะมองข้ามมันไป เราจดจำแต่ตอนแรกและตอนที่มันสุขสมใจ ซึ่งสุขสมใจนี่แหละตัวปัญหา หลายครั้งรู้สึกไม่ฟิน เพราะได้รับต่ำกว่าที่คาดหวัง แต่พอขยับความต้องการให้อยู่ที่ความสุขตรงกลาง ก็รู้สึกพอละ สมใจละ จะมากหรือน้อยกว่านี้ก็ไม่เป็นไร มันอุ่นๆ ยิ้มๆ ดีนะ