#เขียนขีดอิสระ วันที่ 50 #siamstr วันนี้ทำให้เมื่อวานผิดหวัง กี่ครั้งที่วางแผนจะทำอะไรแล้วไม่ได้ตามที่ตั้งใจ ความรู้สึกผิดต่อตนเอง ควรให้อภัยหรือเฆี่ยนตี หรือคุยอย่างผู้มีอารยะ อาจเป็นสาเหตุให้ไม่อยากจัดการเวลา เพราะกลัวความล้มเหลว ไม่มั่นใจในความสามารถของตัวเอง ความมั่นใจในตัวเองลดลง การเลือกกระทำบ่งบอกว่า เคารพตัวเองมากแค่ไหน แต่เมื่อวาน ไม่มีทางรู้เลยว่า วันนี้รู้สึกอย่างไร ไม่ควรให้เมื่อวานเป็นผู้ตัดสินฝ่ายเดียว สถานการณ์ของวันนี้นั้นอาจต่างจากที่คาด กระนั้นก็รู้แก่ใจว่า เงื่อนไขบีบบังคับหรือเป็นเพียงความอยากไม่อยาก แม้เป็นแค่ความไม่อยาก จะยังต้องรู้สึกผิดอยู่หรือไม่ ผลกระทบยิ่งใหญ่เพียงใด อย่างไรก็ผิดต่อคำสัญญา ผิดบ่อยก็รู้สึกล้มเหลวอยู่ภายใน ไร้ซึ่งแก่นแกน สิ่งนี้กระทบต่อความเป็นสุข ความไม่พึงพอใจต่อตัวเอง ทั้งๆ ที่เลือกไม่ลงมือทำ เพราะไม่อยาก ซึ่งน่าจะทำให้พึงพอใจ แต่ก็ทำให้ไม่พึงพอใจที่ผิดต่อตัวเองในเวลาเดียวกัน น่าตลก ตามใจก็กลับทุกข์ ไม่ตามใจก็ไม่พอใจ หรือการเลือกของเรานั้นตื้นเขินเกินไป หากรู้อยู่แล้วว่า ไม่ทางใดก็ย่อมเจอความลำบากใจ สู้เลือกทางที่มีคุณค่าสูงกว่าทางที่ตามใจจะดีกว่าหรือไม่ ปัญหาอาจอยู่ที่วันใด “ใจใหญ่” ยากจะต่อต้าน แล้วยังไม่คำนึงถึงผลลัพธ์ที่เคยเกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า วันนั้นคงต้องให้อภัยตัวเองอีกครั้งและอีกครั้ง อย่าเพิ่งโบยตี เพราะวันที่ใจใหญ่ อาจกำลังต้องการบอกอะไรบางอย่างกับเรา ลองคุยกับเค้าดูก่อน ก็อาจจะดี

#เขียนขีดอิสระ วันที่ 49 #siamstr ความไม่เป็นเรา ก็หล่อหลอมให้เป็นเรา ทั้งขับเน้นให้ความเป็นเรานั้นเด่นชัด และกระทบให้เรานั้นปรับเปลี่ยน การหลีกหนีและเลือกว่า สิ่งไหนใช่หรือไม่ใช่เรา เป็นแค่ตัวเราเท่าที่เราเข้าใจในปัจจุบัน ไม่ใช่เรา คือ ไม่ถนัด ไม่คุ้นเคย เสร่อ เปิ่น โง่ อึดอัด หวาดกลัว น่าขัน กระจอก หนาวเย็น ยุ่งยาก แต่กลับเป็นสิ่งใหม่ เข้าใจตัวเองในด้านตรงข้าม อาจจะล้มเหลว หรือแม้กระทั่งสำเร็จในแบบที่คาดไม่ถึง ผู้คนที่ไม่คุ้นเคย สิ่งที่กังวลในใจ กลัวสิ่งที่คนอื่นมองกับเรา สิ่งนั้นสะท้อนตัวตนในใจของเราอีกด้าน ด้านที่ไม่มีทางมองเห็นหากอยู่แต่ในที่อุ่นใจ สิ่งที่แลกมา คือ โลกที่กว้างขึ้น ลึกขึ้น สนุกขึ้น การเติบโตทางความคิดและพฤติกรรม การอยู่ร่วมกับสังคมที่ต่างกัน วิธีคิดของคนที่แตกต่างกับเราอย่างสิ้นเชิง ดีกว่านั้นยังสามารถนำมาใช้กับตัวเราได้อย่างประหลาด ทั้งๆ ที่เคยบอกว่า ไม่ใช่เรา การค้นหาตัวตน อาจจะไม่ได้หมายถึง ตอนนี้เราไม่มีตัวตน เพราะจริงๆ แล้ว เราตอบได้แน่นอนว่า ชอบอะไรมากกว่าอะไร และไม่ชอบอะไรมากกว่าไม่ชอบอะไร แต่อาจหมายถึง เราอยู่ตรงไหน เรามีคุณค่าอะไร กับตัวเรา และต่อสังคม หลายครั้งที่มองไม่เห็นตัวเราเอง เพราะกระจกมันสะท้อนแต่คุณค่าที่เราสร้าง แต่พอตัวเรามัวแต่เสพสิ่งที่คิดว่าเป็นเรา แต่ไม่ได้สร้างสิ่งที่เป็นเราออกมา ตัวตนของเราไม่ได้ถูกแสดง เลยไม่มีเงาของเราในกระจกคุณค่า หรือแม้กระทั่งการดูแคลนคุณค่าตนเองด้วยการบอกว่า สิ่งที่ฉันทำ มันธรรมดามาก ใครก็ทำได้ หารู้ไม่ว่า สิ่งที่เราทำนั้น ในช่วงเวลานั้น ในสภาวการณ์หนึ่งๆ มีแค่เราเท่านั้น ที่ทำได้ คนอื่นอาจทำแทนได้ แต่ไม่เหมือนเรา ไม่ว่าเรื่องนั้นจะง่ายดายสักแค่ไหน แต่เค้าทำนั้น อย่างไรก็ไม่มีทางเหมือนเราทำ เค้าทำ ได้สร้างคุณค่าของเค้า เราทำ ได้สร้างคุณค่าของเรา แม้กระทั่งในผลงานที่ไม่ต่างกัน อย่างไรแล้ว คุณค่าที่เกิดขึ้นย่อมต่าง ประสบการณ์ การรับรู้ของตนเองและสังคม สิ่งที่ไม่เหมือนนั้น ล้ำค่า เฉพาะตน ไม่สามารถเลียนแบบได้ ประวัติ วิถีชีวิต วิธีคิด เงื่อนไขชีวิต เราสวยงามในแบบของเรา ซื่อสัตย์กับความเป็นเรา

#เขียนขีดอิสระ วันที่ 48 #siamstr ชอบกลับไปหาความเอื่อยเฉื่อย มันไม่ต้องใช้แรง ไม่ต้องมีวินัย อยู่เฉยๆ เสพนู่นเสพนี่ไปเรื่อยๆ สิ่งที่ตอกย้ำให้รู้สึกผิด คือ ความขัดแย้งกับตัวตนที่อยากจะเป็น คุณค่าที่อยากจะสร้างขึ้นในตัวเองและสังคม เวลาที่คุณค่าต่ำ อาหารที่ไม่ดีต่อสุขภาพ ประสบการณ์มือหนึ่งต้องใช้การลงทุนลงแรง ต้องใช้พลังงาน ใช้เวลา ขออีกนิด ฝืนสักหน่อย ฝืนกำลังดี ไม่ถึงกับเครียด ทำเพื่อเป็นตัวเราที่ดีขึ้นกว่าเมื่อวาน หรือเมื่อกี้ "ถ้าเจ้าทำแต่สิ่งที่ทำได้ เจ้าจะไม่มีวันดีขึ้นกว่าตอนนี้" Kung Fu Panda 3

#เขียนขีดอิสระ วันที่ 47 #siamstr ยิ่งแก่ยิ่งยอมจำนน ยอมจำนนต่อกฎของธรรมชาติ ไม่ใช่เพราะอ่อนแรง แต่เพราะเข้าใจความเป็นไป เข้าใจมากขึ้นว่า อย่างไรฝืน อย่างไรใช่จังหวะ ธรรมชาติที่มันต้องเป็นอย่างนั้น ไม่ใช่ว่าเราเปลี่ยนอะไรไม่ได้ แต่เพราะรู้ว่า ควรเปลี่ยนอะไร จึงเข้าใจว่า มันเป็นเช่นนั้น และเข้าใจว่า เรานั้นเล็ก ธรรมชาตินั้นใหญ่ สิ่งต่างๆ ค่อยๆ เป็นไป เปลี่ยนแปลง ด้วยตัวเราและอื่นๆ ไปพร้อมๆ กัน ไม่มีทางได้ดั่งใจไปตลอด ไม่มีที่ผิดหวังไปตลอด มีแต่วนเวียนกลับไปมา เราเติบโตขึ้น จากการเรียนรู้ เรียนรู้กฎของธรรมชาติ ผ่านการฝืนและทำตาม โดยที่ไม่รู้ที่มาที่ไป จากความไม่รู้อะไรเลย อยากได้อย่างนั้น อยากเปลี่ยนสิ่งนี้ ดีใจเสียใจซ้ำไปซ้ำมา อย่างไม่รู้อิ่มไม่รู้พอ และด้วยกฎธรรมชาตินั้นเอง เราจึงยังวนเวียนอยู่เช่นนี้ ยอมรับและอยู่กับมัน เพราะเราก็เป็นธรรมชาตินั้นเอง

#siamstr #เขียนขีดอิสระ วันที่ 46 เรามันก็แค่คนโง่ที่เห็นไม่พ้นตัวเอง แม้จะอยู่ที่ริมทะเล มองไปยังขอบฟ้า ก็เห็นได้แค่ที่ตาตัวเองเห็น แม้จะอยู่ในป่าท่ามกลางเสียงนก ก็ได้ยินแค่ที่หูตัวเองได้ยิน แม้จะอยู่ท่ามกลางดอกไม้ ก็ได้กลิ่นแค่ที่จมูกตัวเองได้กลิ่น แม้จะลิ้มรสฝีมือยอดเชฟ ก็ได้รสชาติแค่ที่ลิ้นตัวเองได้รับ แม้จะได้นอนบนเตียงที่นุ่มที่สุด ปรับเย็นร้อนอ่อนแข็งได้ ก็ได้แค่ที่กายตัวเองสัมผัส แม้จะได้หลับฝันถึงจินตนาการอันสุดแสนวิจิตรพิศดาร ก็ได้แค่ที่ใจเรารับรู้ เราไม่เคยสามารถจะรับรู้สิ่งที่คนอื่นรับรู้ได้ แม้ได้ลองแบบเดียวกัน เหมือนๆ กัน ก็ไม่มีทางเหมือนกัน กระนั้น เราก็ยังเอาตัวเราเป็นบรรทัดฐานในการมองคนอื่น อาจเพราะเราไม่สามารถหาข้อมูลที่ไปไกลกว่าตัวเราได้ ตัวเราอันแสนจะจำกัด กระนั้น ก็ยังไม่วาย คิดเสมอว่าคนอื่นไม่เข้าใจตัวเรา แต่เรานั้นเข้าใจคนอื่น มักจะเชื่องมงายในประสบการณ์ของตัวเอง เพราะมันไม่มีสิ่งอื่นที่ดีไปกว่านี้ เพราะมันมีพลังที่สุด ในการสร้างตัวตนเราขึ้นมา หารู้ไม่ว่า กรอบที่เราได้สร้างนั้น ควรถูกทำลายได้เสมอ ยังมักเผลอเอากรอบเราไปครอบคนอื่น มันก็ย่อมไม่พอดีเป็นธรรมดา ตัวเรานั้นโง่เขลา หารู้ไม่ว่า รู้ได้แค่ตัวเองเท่านั้น

#freewriting day 45 #siamstr #เขียนขีดอิสระ ผลลัพธ์ธรรมดา เมื่อทำบางสิ่งที่คิดว่าไม่ได้ยาก แต่สุดท้ายแม้พยายามแล้วกลับมีเหตุการณ์ไม่คาดคิด ทำให้ผลลัพธ์นั้นธรรมดากว่าที่ตั้งใจ ไม่ค่อยเห็นคุณค่าของความธรรมดานั้น รู้สึกดาษดื่นทั่วไป บั่นทอนความภาคภูมิใจจากความพยายามและเวลาที่สูญเสียไป ด้วยต้องการขัดเกลา วิจารณ์ วิเคราะห์ เพื่อให้ตนสมบูรณ์ยิ่งขึ้น หารู้ไม่ว่า ผลที่ตามมาคือ การแสดงออกอย่างไม่มั่นใจ ความเก้อเขิน การแสดงออกเพื่อให้ผู้อื่นรับรู้ถึงความละอายในความผิดพลาด ลดความสามารถในการรับส่งสาร ไม่เห็นคุณค่าของความพยายามที่ได้ลงมือ ไม่มั่นใจที่จะเปิดเผยเรื่องราวของความพยายาม หากแต่หันมามองคุณค่าของผลลัพธ์ที่ธรรมดานั้น ก็คงได้เห็นที่มา ที่เราได้ทำดีที่สุดแล้ว และไตร่ตรองมาอย่างดีแล้ว ในช่วงเวลาหนึ่งๆ คนอื่นจะมองอย่างไรนั้น เป็นสิทธิ์และเรื่องของผู้อื่น แต่การภาคภูมิใจในผลงานของตนนั้น การเล่าเรื่องจะมีพลังมากขึ้น และการไม่เก้อเขิน จะทำให้การสื่อสารตัวตนกับผู้อื่นนั้นชัดเจนมากขึ้น ภูมิใจในผลลัพธ์ แม้จะละอายต่อความผิดพลาด พอดีกว่าเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง

#freewriting day 44 #siamstr #เขียนขีดอิสระ Counterattack นี่แน่ะ ชีวิต บางวันชีวิตก็รุกใส่เราแบบไม่ทันตั้งตัว ป่วย อุบัติเหตุ อากาศแปรปรวน โรคระบาด หลังจากตกใจ เสียใจ เศร้าใจ ผิดหวัง ไปแล้ว ถึงเวลาที่เราจะ counterattack ชีวิตกลับไปบ้าง counterattack เป็นหนึ่งกลยุทธ์ที่วงการกีฬาเรียกใช้ ขณะที่คู่ต่อสู้กำลังรุกหรือได้เปรียบ เราที่เป็นฝ่ายตั้งรับคอยหาจังหวะพลั้งพลาดของฝ่ายตรงข้าม แล้วรุกกลับอย่างรวดเร็วจนอีกฝ่ายไม่ทันได้ตั้งตัว ฉวยโอกาสในช่วงเวลาเหล่านั้น ทำในสิ่งที่เวลาปกติเราไม่มีโอกาสทำหรือเลือกที่จะไม่ทำ โอกาสที่ทุกอย่างผิดแผน โอกาสที่ได้รื้อแผนใหม่ โอกาสที่ใช้ประโยชน์จากสิ่งไม่คาดคิด โอกาสที่ได้ออกนอกวงจรกิจวัตร โอกาสที่ได้สะสางเรื่องคั่งค้างที่ไม่ได้ทำสักที รุกกลับในด้านที่ชีวิตไม่ทันได้ตั้งตัวบ้าง นี่แน่ะ ชีวิต

#freewriting day 43 #siamstr #เขียนขีดอิสระ ก็แค่คนธรรมดา คนที่ยังผิดพลาด ไม่สมบูรณ์ คนที่ยังต้องพยายาม แต่บางครั้งก็ไม่พยายาม คนที่อยากจะดีขึ้น แต่ทำจริงทั้งแย่ลง อยู่กับที่ และดีบ้าง ทำทั้งสิ่งที่ควรและไม่ควร ที่อยากเป็นคนพิเศษ เป็นไปได้มั้ย ที่เลือกทำสิ่งที่ถูกได้มากกว่าผิด เป็นไปได้มั้ย ที่พยายามทุกครั้งที่มีโอกาส เป็นไปได้มั้ย ที่ทำแต่สิ่งที่ดี หรือเท่าตัว ไม่ทำสิ่งที่แย่ลงเลย เป็นไปได้มั้ย ที่จะทำแต่สิ่งที่ควร ก็ดูเป็นไปได้ แม้จะยาก เพราะไม่เคยเป็น อาจจะยังเป็นคนธรรมดาในภาพรวมๆ และไม่ใช่วันนี้ที่จะเป็นคนพิเศษขึ้นมาทันที แต่ถ้าเป็นคนพิเศษทีละขณะ ที่ยังปนๆ กับคนธรรมดา อย่างน้อยได้เพิ่มสัดส่วนความเป็นคนพิเศษก็ยังดี

#freewriting day 42 #siamstr #เขียนขีดอิสระ ความฉลาดทางอารมณ์ ในยามที่ร่างกายและจิตใจอ่อนล้า ไม่พร้อมจะรับความผิดหวังหรือไม่พอใจอะไรแล้ว เป็นสถานการณ์ที่ทดสอบตัวเรา ทั้งทางจิตใจและจิตวิญญาณได้เป็นอย่างดี การตอบสนองของเราเป็นตัวบ่งบอก ประสบการณ์ที่คิดว่า ได้เติบโตมาอย่างมีวุฒิภาวะ ในการคาดหวังว่า ผู้อื่นจะเป็นไปตามปกติมาตรฐานหรือสมบูรณ์ ในวันที่ตัวเราไม่สมบูรณ์ เรายอมรับผู้อื่นได้ยากขึ้น จากความไม่แข็งแรงของตัวเราเอง ยิ่งเห็นว่าเราสำคัญมากเท่าไหร่ ยิ่งอยากให้ได้สิ่งมาเติมความพร่องแหว่งของจิตใจ ณ เวลานั้น ทำไมถึงไม่ทำแบบนี้ ทำไมจึงคิดแบบนี้ อยากจะพูดว่าแบบนี้เหลือเกิน ความอดทนอดกลั้น ป้องกันความเสียหายที่อาจตามมา ใช่ว่า ตัวเราไม่สำคัญ แต่การเลือกจังหวะเวลาที่จะแสดงตัวตน เป็นเรื่องสำคัญ การวางตัวเราออก แล้วเลือกมองภาพรวม ศิลปะในการแสดงออก การเลือกจังหวะเวลาที่จะสื่อสารอารมณ์ความรู้สึก การปล่อยวาง ไม่เป็นไร ความสมดุลระหว่างใจเขาใจเรา เหล่านี้ ชื่นชมคนที่ทำได้อย่างแยบคาย แนบเนียน และสวยงาม สุดท้ายแล้ว ความตายของอารมณ์ ก็จะเกิดขึ้น แต่การหาวิธีแก้ไขเหตุของอารมณ์ เป็นความฉลาด เป็นเรื่องต้องใช้ปัญญา ใช้ประสบการณ์สั่งสม

#freewriting day 40 #siamstr #เขียนขีดอิสระ รู้จักตัวเองแค่ไหน ขณะที่คอยมองคนอื่น ยกย่อง ชื่นชม ดูถูก ปรามาส เฉยๆ ถ้ามองตัวเอง จะมองอย่างไร ยกย่อง ชื่นชม ดูถูก ปรามาส เฉยๆ หลายครั้งที่ต่อว่าตัวเราเอง น้อยครั้งที่จะชื่นชม แต่ช่วงหลังก็เริ่มชมมากขึ้น ก็ช่วยเรื่องความมั่นใจ วัดยังไงว่ารู้จักตัวเองดีแค่ไหน เวลาที่คิดดีหรือไม่ดี กล้าวิจารณ์ตัวเองอย่างตรงไปตรงมาหรือไม่ จัดการกับตัวเองอย่างไร เมื่ออยากในเวลาที่ไม่ควร สิ่งที่ได้เรียนรู้จากการชอบฟังสัมภาษณ์ คือ ความกล้าวิเคราะห์และวิจารณ์ความเชื่อตนเอง ความเชื่อเป็นบ่อเกิดของการคิดและการกระทำ การเข้าไปกระเซ้าเย้าแหย่ กระเทาะเปลือกความเชื่อของตนเอง ทีละชั้น ทีละชั้น ไม่ใช่เรื่องที่ทำได้ง่าย และเป็นเรื่องใช้เวลา หลายครั้งพบว่า ตนเองไม่ได้ดีเด่อะไร แต่จะบอกว่า เหลวเป๋ว ก็ยังไม่ใช่ซะทีเดียว และจะคิดว่าเป็นคนธรรมดาทั่วไป ก็ยังไม่ใช่อีก แต่ที่แน่ๆ คือ ยังต้องค้นหาตัวเองต่อไปตลอดทั้งชีวิต

#freewriting day 39 #siamstr #เขียนขีดอิสระ ชีวิตที่เพ้อฝัน ชีวิตจริง ชีวิตยิ่งใหญ่ที่อยากไปให้ถึง ชีวิตธรรมดาในปัจจุบัน ต่างกันที่อะไร ผู้คนที่ชื่นชมและต่อต้าน ประโยชน์ที่สร้างให้ตนเองและผู้อื่น ความภาคภูมิใจในตนเอง รายได้ คุณภาพชีวิต ความเป็นอยู่ ประสบการณ์ จำนวนครั้งของความล้มเหลวและสำเร็จ ทำไมพอคิดๆ ไป รู้สึกไม่ต่างกัน แม้มันต่างกัน น่าแปลก สิ่งที่ตอบไม่ได้คือ สุขทุกข์ สุขภาพกายและจิต เวลาที่มีให้ครอบครัว ไม่สามารถรู้ได้เลยว่า ภาพที่อยากเป็นกับปัจจุบัน แบบไหนดีกว่า การลงมือทำ เป็นสิ่งเดียวที่ตัดระยะห่าง ฝันกับจริง บางที จริงตอนนี้ ก็ดีจนไม่รู้สึกว่า ต้องตามฝัน เท่าที่ได้ในแต่ละวัน ก็ดีแค่ไหนแล้ว ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกต้องพยายามน้อยลง กลับกัน รู้สึกมีพลังมากขึ้น รู้สึกหนักแน่นในทางที่กำลังเดิน

#freewriting day 38 #siamstr #เขียนขีดอิสระ ด้านได้ อายอด ความอาย กลัวการถูกปฏิเสธ กลัวการตอบรับที่รุนแรงเกินคาดเดา กลัวถูกมองว่าด้อยกว่า กลัวผิดปกติ ผิดไปจากปกติของสังคม กลัวสูญเสียความน่าเชื่อถือ กลัวคนเห็นตัวเราที่เปลือยเปล่า กลัวการแสดงความไม่สมบูรณ์ของตัวเรา ความกลัวเหล่านี้เป็นกลไกปกป้องตัวเราที่สำคัญ แต่ก็ทำให้หลีกหนีการพัฒนาตัวเราไปสู่สิ่งใหม่ ความเปลือยเปล่า หากเป็นมิตรทำให้สร้างความเข้าใจกันได้ไม่ยาก แต่หากไม่ใช่มิตร กลับเผยให้เห็นจุดอ่อน จุดที่อ่อนไหว พร้อมจะไขว้เขวในยามที่ยังไม่มั่นคง แต่เมื่อเปิดเผยหมดแล้ว การไม่มีอะไรจะเสีย กลับกลายเป็นจุดแข็ง ให้สามารถดำเนินสิ่งที่ต้องการได้อย่างกล้าหาญ ได้เริ่มทำสิ่งที่ไม่เคยกล้าที่จะทำ พอมาทบทวน กลับแน่ใจว่า สิ่งที่ได้เลือกทำไปนั้น ผ่านการไตร่ตรองมาอย่างดีแล้ว เพียงแต่ยังไม่สมบูรณ์ จึงควรภูมิใจและมั่นใจ

#freewriting day 37 #siamstr #เขียนขีดอิสระ ต่อจากเมื่อวานเรื่องนิยามใหม่ความหรู เวลา กับ รสนิยม ส่วนการซื้อขาย ขึ้นกับความพึงพอใจของผู้ซื้อและผู้ขายหากทรัพยากรเพียงพอ เวลาเป็นต้นทุนของทั้งผู้ซื้อและผู้ขาย เวลาที่ผู้ขายประหยัดให้กับผู้ซื้อได้มาก ผู้ซื้อยิ่งรู้สึกหรู รู้สึกคุ้มค่าที่จะจ่าย เวลาที่ผู้ขายเสียไป อาจจะมีทั้งเวลาที่ผู้ซื้อเห็นค่าและไม่เห็นค่า เสียไปกับการคิดสร้างสรรค์ การคิดวิเคราะห์ ลองผิดลองถูก ความผิดพลาด ล้มเหลว เสียไปกับการเตร็ดเตร่ พักผ่อน รอจังหวะที่เหมาะสม ทั้งหมดนั้น หากผู้ซื้อไม่ได้รับรู้ก็จะไม่เห็นค่า ไม่เห็นว่า ประหยัดเวลาไปขนาดไหน ตระกูล สำนัก องค์กร ที่สั่งสมเวลาจากการลองผิดลองถูกมาหลายชั่วอายุคน หากผู้ซื้อได้รับรู้ ยิ่งเห็นคุณค่า ยิ่งเห็นความหรูหรา การทำให้ผู้ซื้อรับรู้ ทำให้เกิดความพึงพอใจได้ง่ายขึ้น ซึ่งขึ้นกับรสนิยมของผู้ซื้อด้วย เป็นทิศทางเดียวกับผู้ขายหรือไม่ หากเป็นชนเผ่าเดียวกัน ค่านิยมใกล้เคียงกัน ก็ดูหรูหรือถูกใจ มองดูแล้วมีสองฝั่งที่ผู้ขายต้องคอยปรับเปลี่ยนและพัฒนา ฝั่งเวลา ได้ใช้เวลาอย่างมีคุณภาพ ใช้เวลาไปกับสิ่งที่เกิดคุณค่าอย่างแท้จริงต่อผู้ซื้อหรือไม่ เวลาที่ใช้ไปช่วยประหยัดเวลาให้กับผู้ซื้อได้มากแค่ไหน เวลาในการสร้างหรือค้นหาต้นทุนที่ต่ำ คุณภาพที่สูง เวลาเหล่านี้ ยิ่งสั่งสม ยิ่งเป็นป้อมปราการอันแข็งแกร่ง ยิ่งได้เปรียบคู่แข่ง ยิ่งได้รับการรับรู้จากผู้ซื้อ ยิ่งทำให้ผู้ซื้อพึงพอใจ ฝั่งรสนิยม สร้างรสนิยมที่ซื่อตรงต่อตัวตนของผู้ขาย ค้นหาผู้ซื้อในรสเดียวกันให้เจอ และส่งสารให้ผู้ซื้อได้รับรู้เข้าใจ รสนิยมและเวลาที่สั่งสมมาอย่างมีคุณค่า คิดไปคิดมา ก็ดูจะไม่ใช่ความหรู แต่เป็นการตลาดทั่วไป ที่ต้องทำให้ลูกค้าเห็นว่าคุ้ม ก็จะซื้อ ได้ตกตะกอนในแบบของตัวเองก็สนุกดี

#siamstr #THON103 อวดก่อน @BitPopArt

#freewriting day 36 #siamstr #เขียนขีดอิสระ อะไรคือหรู หากเรามีเงินมากพอ เราจะซื้อของหรูหรือไม่ เท่าที่เคยสัมผัสสินค้าราคาสูงมาบ้าง พอจะเรียกว่า หรูนิดหน่อย พบว่า คุณภาพ ผิวสัมผัส รายละเอียด ภาพลักษณ์ รวมถึงการได้รับการยอมรับจากผู้อื่น เป็นสิ่งที่แตกต่างอย่างชัดเจนจากสินค้าทั่วไป ช่วงนี้หลายสื่อจำกัดความ คำว่า หรู Luxury ใหม่ว่า เวลา Time เพราะเวลาประเมินค่าไม่ได้ วันนี้ยังมีคนอ้างอิงจากคำของ Coco Chanel “Some people think luxury is the opposite of poverty. It is not. It is the opposite of vulgarity.” หรูไม่ได้ตรงข้ามกับจน ตรงข้ามกับไร้รสนิยมต่างหาก หากมารวมกันอย่างมั่วๆ ก็แปลว่า ถ้าสินค้านั้นมีรสนิยมและให้เวลาได้ นั่นคือ หรู หากมาจับกับหลักการทางเศรษฐศาสตร์เท่าที่จำได้ การซื้อขาย จะเกิดขึ้น เมื่อ ผู้ซื้อพึงพอใจสินค้าบริการ มีเงินเพียงพอ และยินดีจะจ่าย ผู้ขายพึงพอใจจำนวนเงินที่ได้รับและพึงพอใจจะให้สินค้าบริการ พึงพอใจและยินดี สองคำนี้ ความเป็นมนุษย์นั้น เปลี่ยนแปลงแทบจะตลอดเวลา เริ่มสนุกละ ...พรุ่งนี้มาสร้างสินค้าบริการในนิยามหรูแบบใหม่กันต่อ