Kei

#90days day16 #siamstr ​เงียบแต่ไม่เหงา ​ ​ในสองวันนี้ เราไม่สบาย ​ก็เลยปิดประตูปิดไฟนอนพักอยู่ในห้องมืดๆ คนเดียว ​แต่เนื่องจากที่พักเราเป็นคอนโด ​จึงสามารถได้ยินเสียงจากห้องรับแขกและห้องอื่นๆ ได้ตลอด ​ประกอบกับเรามีหลานตัวน้อยมาอยู่ด้วย ​ทำให้ได้ยินเสียงเจ้าตัวแสบอยู่บ่อยครั้ง ทั้งๆ ที่พูดไม่เป็นภาษาด้วยซ้ำ ​แถมบางครั้งยังชอบมาแง้มเปิดประตู ​แขนสองข้างวางพาดอยู่บนที่กั้น ทำหน้ายิ้มแฉ่งมองเข้ามาในห้อง ​รู้เลยว่า รอเราไปเล่นด้วย ​แล้วผู้ใหญ่ที่อยู่ข้างนอกก็จะอุ้มกลับไป พร้อมกับบอกว่า ​ให้อากู๋พักก่อนน้า อากู๋ไม่สบาย ​ ​หลังจากประตูปิดอีกครั้ง ​เราก็มักได้ยินเสียงญาติๆ ที่มาช่วยกันเลี้ยงดูหลาน ​คุยกันบ้าง หัวเราะกันบ้าง ดุหลานบ้าง เล่นกับหลานบ้าง ​เสียงความวุ่นวายจากพฤติกรรมแสบๆ ของหลานบ้าง ​เสียงช่วยกันป้อนข้าวหลานบ้าง ​พาหลานไปล้างก้นบ้าง อาบน้ำบ้าง ​เสียงกล่อมนอนบ้าง ​เราสนุกกับการเงี่ยหูฟังเรื่องราวต่างๆ ที่ไม่เห็นภาพ ​ทั้งหมดนั้นทำให้รู้ว่า เรามีคนที่เรารักและรักเราอยู่ใกล้ๆ เสมอ ​ ​ถึงแม้ร่างกายจะอ่อนเพลีย ​ทั้งๆ ที่รู้สึกทรมานจากอาการเจ็บคอ ​ครั่นเนื้อครั่นตัว นอนซม หลับไม่ค่อยจะสนิท ​แต่ในห้องพักเงียบๆ ของเรานั้น ไม่เหงาเลย ​มันอบอุ่นกว่าเดิมด้วยซ้ำ

เงียบแต่ไม่เหงา ในสองวันนี้ เราไม่สบาย ก็เลยปิดประตูปิดไฟนอนพักอยู่ในห้องมืดๆ คนเดียว แต่เนื่องจากที่พักเราเป็นคอนโด จึงสามารถได้ยินเสียงจากห้องรับแขกและห้องอื่นๆ ได้ตลอด ประกอบกับเรามีหลานตัวน้อยมาอยู่ด้วย ทำให้ได้ยินเสียงเจ้าตัวแสบอยู่บ่อยครั้ง ทั้งๆ ที่พูดไม่เป็นภาษาด้วยซ้ำ แถมบางครั้งยังชอบมาแง้มเปิดประตู แขนสองข้างวางพาดอยู่บนที่กั้น ทำหน้ายิ้มแฉ่งมองเข้ามาในห้อง รู้เลยว่า รอเราไปเล่นด้วย แล้วผู้ใหญ่ที่อยู่ข้างนอกก็จะอุ้มกลับไป พร้อมกับบอกว่า ให้อากู๋พักก่อนน้า อากู๋ไม่สบาย หลังจากประตูปิดอีกครั้ง เราก็มักได้ยินเสียงญาติๆ ที่มาช่วยกันเลี้ยงดูหลาน คุยกันบ้าง หัวเราะกันบ้าง ดุหลานบ้าง เล่นกับหลานบ้าง เสียงความวุ่นวายจากพฤติกรรมแสบๆ ของหลานบ้าง เสียงช่วยกันป้อนข้าวหลานบ้าง พาหลานไปล้างก้นบ้าง อาบน้ำบ้าง เสียงกล่อมนอนบ้าง เราสนุกกับการเงี่ยหูฟังเรื่องราวต่างๆ ที่ไม่เห็นภาพ ทั้งหมดนั้นทำให้รู้ว่า เรามีคนที่เรารักและรักเราอยู่ใกล้ๆ เสมอ ถึงแม้ร่างกายจะอ่อนเพลีย ทั้งๆ ที่รู้สึกทรมานจากอาการเจ็บคอ ครั่นเนื้อครั่นตัว นอนซม หลับไม่ค่อยจะสนิท แต่ในห้องพักเงียบๆ ของเรานั้น ไม่เหงาเลย มันอบอุ่นกว่าเดิมด้วยซ้ำ

#90days day15 #siamstr ถึง วัยเริ่มทำงาน ไม่แปลกเลยที่จะเจอแต่สิ่งวุ่นวายและไม่ถูกใจ จะได้เจอต่อไปไม่ว่าจะทำงานอะไรก็ตาม ถ้ากำลังสนุกกับการเรียนรู้สิ่งใหม่ คลุกคลีกับมันให้เต็มที่ ขอเวลาจากคนที่เรารักและคนที่รักเราอย่างนุ่มนวล อย่าหักโหมจนส่งผลต่อสุขภาพ เก็บเงินให้เยอะที่สุด ใช่ มันเป็นเรื่องยาก เพราะไม่รู้เลยว่าสิ่งที่อยากทำตอนนี้ จะได้ทำอีกมั้ยในอนาคต อย่างน้อยก็มีเงินฉุกเฉินให้ไม่อดตายสัก 6 เดือนก็ยังดี ถ้ายังพอมีเหลือก็ลงทุนกับตัวเองก่อนสิ่งอื่น ลงทุนให้ตัวเองทำรายได้ได้ด้วยตัวเองเป็นสิ่งแรก อย่าเพิ่งสนใจลงทุนในสิ่งที่ยังไม่รู้ หากจะลงทุนอะไรก็ตาม ลงทุนตามสัดส่วนที่เรามีความรู้ อย่าตามใครทั้งสิ้น สิ่งแวววับยั่วยวนใจจะมีเข้ามาตลอด ลองได้ก็ลองเลย หากไม่ทำให้ถึงกับชีวิตพังทลาย ความมั่นใจในตัวเองถูกสร้างขึ้นจากการได้ทำ ไม่ใช่การอ่านและการฟัง ชีวิตคู่ หากเจอก็ดี หากยังไม่เจอ ไม่ต้องรีบ ค่อยๆ เรียนรู้ ถอยความพอใจจากความรักลงมาสักครึ่งนึง แล้วจะพบว่า ทุกความสัมพันธ์ สุขได้ไม่ยาก เขียนสิ่งที่ต้องการ เพราะเมื่อเวลาผ่านไป มันจะสำเร็จอย่างน้อยครึ่งนึง ทั้งๆ ที่ไม่ได้คิดถึงมันเลย แค่ต้องเขียนมันออกมา เขียนไดอารี่ เขียนอะไรก็ได้ ขอให้เขียน จะเข้าใจตัวเองและคนอื่นมากขึ้นอย่างประหลาดใจ การเรียบเรียง การถ่ายทอดและความทรงจำก็ดีขึ้นตามลำดับอย่างแน่นอน ขอให้ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง จาก วัยกลางคน ชนชั้นกลางที่มีชีวิตอย่างธรรมดา

#90days day14 #siamstr ความรักเป็นสิ่งแปลก ในวัยที่เราตามหามันมากที่สุด กลับไม่เคยพบ ในยามที่เราคิดว่ารู้จักมันดีแล้ว เรากลับประหลาดใจ ยิ่งเรียนรู้ผ่านคนอื่น ยิ่งไม่รู้จักความรักแบบของเรา รูปแบบที่เคยคิดว่าต้องการ แท้จริงกลับต่างไป ในยามที่เรารู้สึกว่าพอแล้ว เรากลับได้รับมันยิ่งกว่าเก่า โชคดีรึเปล่านะ ความรักไม่ใช่สิ่งใหม่ แต่มันไม่เคยเก่าเลยสำหรับเรา มันคือความเสียสละหรือเปล่านะ หรือมันคือความผูกพัน หรือเป็นเพียงความคิดถึงกันและกัน แต่เราไม่เคยรู้สึกแบบนี้ เพราะมันเพิ่มขึ้นทุกวัน

#90days day13 #siamstr สุดท้ายกลับมาที่อารมณ์ ไม่ว่าจะเจออะไร อารมณ์ของเราคือสิ่งที่เราควบคุมได้มากที่สุด หากเราควบคุมอารมณ์ไม่ได้ เราควบคุมอะไรไม่ได้เลย ผลกระทบของการควบคุมอารมณ์ไม่ได้คือ การแสดงออกที่ทำให้เกิดผลกระทบคาดเดาไม่ได้ แสดงออกอย่างขาดการไตร่ตรอง การดูแลอารมณ์ของเรา ยากตอนมันขึ้นมาแล้ว แต่ง่ายกว่าตอนมันยังเพิ่งเริ่ม แต่ถ้าทิ้งได้คือที่สุด บางสถานการณ์เมื่อเราทิ้งอารมณ์นั้นได้ การตอบสนองและการสื่อสารออกไป เมื่อมองย้อนกลับมา ยังทำให้แปลกใจได้ด้วยซ้ำว่า แก้ปัญหาได้ดีขนาดนั้นได้อย่างไร เมื่อควบคุมอารมณ์ได้ ก็ควบคุมผลกระทบได้ เมื่อควบคุมผลกระทบได้ ก็ไม่เสียหายหรือเสียหายน้อย ไฟไหม้ ดับตอนเริ่ม ง่ายกว่า ดับตอนลาม

#90days day12 #siamstr หรือการสร้างความวุ่นวายให้กับชีวิต จึงจะสร้างนิสัยใหม่ เพราะนิสัยเดิมไม่พาเราไปไหน และเราเองก็รู้สึกวนเวียนอยู่ แต่เมื่อมีสถานการณ์ที่ทำให้ระบบเดิม สมดุลย์เดิม มันงงไปหมด ร่างกายและจิตใจเราก็ต้องสร้างระบบใหม่ นิสัยใหม่ เพื่อหาสมดุลย์ใหม่ บางทีอาจไม่ใช่การค่อยๆ เติม แต่เป็นการคนประสมปนเปในสิ่งที่มีความหมายก็ได้นะ ช่วงนี้ชีวิตดูวุ่นวาย แต่วุ่นวายอย่างมีความหมาย

#THON114 #siamstr เย็นวันศุกร์ที่ผ่านมา มีตอัปฝั่งธนไปเจอกันที่ร้าน Narita Izakaya ของคุณต๊าบ Sonthichai กันมา (อาหารอร่อยม้ากกก ราคาไม่แรงด้วยยย) ได้คุยสารทุกข์สุขดิบเรื่อยเปื่อย บางคนไม่ได้เจอกันหลายเดือนเลย ดีใจที่ได้กลับมาเจอกัน ตอนท้ายมีแก๊งค์ที่มาจาก BOB space ตามมาสมทบ สร้างสีสันมาก พลังคนหนุ่มนี่มันเหลือล้นจริงๆ และแม้เราจะคุยกันในเรื่องไหนๆ ก็ตาม อาชีพการงาน การทำเพจ สุขภาพ การตัดสินใจในชีวิต การมีสติสมาธิ แต่ในทุกๆ เรื่องที่คุย อยู่ๆ ก็จะมีเรื่องให้วกไปแวะเกี่ยวกับบิตคอยน์ได้ตลอด แวะไปแวะมา Kerk เลยได้ลงลึกสายเทคนิกให้ฟัง ราวกับได้นั่งฟัง Mastering Bitcoin ฉบับย่อเลย คุยสนุกจนอยู่กันเกือบเที่ยงคืน ยินดีที่ได้มาสนุกกันนะครับ ครั้งหน้า #THON115 มีตอัปประจำเดือน ธค กลับมาตั้งใจฟังเรื่อง Lightning กันที่ Fitculty ข้าง Iconsiam กันครับ ใครสนใจติดตามข่าวสาร สอบถามเพิ่มเติม รายละเอียดในคอมเมนต์ครับ

#90days day11 #siamstr อัปลักษณ์ เพิ่งได้เห็นจิตใจของตัวเราผ่านการเห็นรูปลักษณ์ของคนอื่น เราสามารถวิจารณ์รูปลักษณ์ของคนอื่นได้ด้วยเหรอโดยเฉพาะในทางลบ คำพูดที่ผุดขึ้นมาในหัวคือ “อัปลักษณ์” แล้วเราก็กลัวขึ้นมาทันที ความคิดของเราน่ากลัวขนาดนี้เลยเหรอ เรากับเค้าเพียงแค่เดินผ่าน ยังไม่มีแม้แต่การพูดคุยใดๆ ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่า อีกฝ่ายเป็นคนยังไง จิตใจเราหรือเปล่าที่ “อัปลักษณ์” ไม่แปลกเลยที่เราเองจะกังวลว่าคนอื่นมองเราอย่างไร เพราะขนาดเรามองคนอื่นยังเกิดความคิดแบบนี้ได้ ถ้ามีคนมองเราแล้วรู้สึกแบบเดียวกัน คงจะรู้สึกแย่ และเพราะจิตใจแบบนี้เองที่ทำให้เราคิดแบบนี้ คิดแต่เรื่องเปลือกนอก คิดแต่เพียงสิ่งที่เห็น จิตใจแบบนี้ คิดแบบนี้ อาจไม่ได้ผิดอะไร แต่เรารู้ตัวหรือเปล่า เพราะถ้าไม่รู้ตัว มันน่ากลัว น่ากลัวผลที่ตามมา ผลของการเดินตามความคิดที่เราไม่รู้ตัว และเชื่อในสิ่งที่เราคิด ซึ่งอาจจริงหรือไม่จริงก็ได้

#90days day10 #siamstr วงกต เราชอบเขาวงกตนี้อยู่มั้ย หรือกำลังเหนื่อยหน่ายกับมัน ชีวิตที่เรียบง่าย ทุกสิ่งคล้ายเดิมในแต่ละวัน นั่นไม่ใช่ปัญหา ภายในใจต่างหากที่มันร้อนรน ทุกอย่างดำเนินไปคล้ายเดิม แต่ความรู้สึกภายในมันกำลังต้องการบางอย่าง สิ่งที่เคยสุขสบายดี ไม่เป็นเหมือนเก่า ความต้องการของเราเองที่เปลี่ยนไป จะด้วยเพราะสิ่งรอบตัวหรือการเติบโตของเราเองก็ตาม แต่มันก็เปลี่ยนไปแล้วภายในใจเรา ไม่อยากอยู่ในเขาวงกตนี้แล้ว ทางออกอยู่ตรงไหน พยายามเปลี่ยนทิศเปลี่ยนทางเดินหลายครั้งแล้ว ก็ยังไม่เจอ มันไม่สนุกแล้ว คำถามใหม่ก็ผุดขึ้นมา เราสร้างเขาวงกตขึ้นเองได้หรือเปล่านะ เขาวงกตที่เราสร้างเองเล่นเองปรับเปลี่ยนได้เอง

#90days day9 #siamstr ความรู้สึกของการมีชีวิต มีไม่กี่อย่างที่ทำให้เรารู้สึกมีชีวิตอีกครั้ง สิ่งง่ายๆ อย่างการกินอาหาร ถ้าในช่วงเวลาปกติ เวลากินเราจะไม่ได้รู้สึกอะไรเป็นพิเศษ แต่ในเวลาที่ป่วยหรือโหยมานาน เราจะรู้สึกเนือยๆ ร่างกายไร้พลัง ไร้ซึ่งชีวิตและความรู้สึก พอได้กินอาหารความรู้สึกก็เปลี่ยนไป รู้สึกในร่างกาย รู้สึกในจิตใจ รู้สึกถึงการกลับมามีชีวิตอยู่ในร่างนี้ เคยดูอะนิเมะเรื่อง Spirited Away มีซีนนึงที่นางเอกกำลังจะหายตัวไป แล้วพระเอกก็เอาอาหารของโลกนั้นให้กิน จนนางเอกมีร่างกายกลับมา เรารู้สึกแบบเดียวกันเลย ทุกครั้งที่รู้สึกมีชีวิตจากการกินก็จะนึกถึงซีนนี้ทุกครั้ง ตอนที่ได้เห็นหรือได้เล่นกับเด็กเล็ก เด็กน้อยนั้นเป็นสิ่งอัศจรรย์อย่างหนึ่งบนโลกใบนี้ แค่ได้เห็นก็สามารถทำให้เราเกิดความรู้สึกแช่มชื่นในหัวใจขึ้นมาได้ ยิ่งได้เห็นรอยยิ้ม ได้ทักทาย พูดคุย แม้จะไม่รู้เรื่องก็ตาม ได้เห็นการกระทำอันไร้เดียงสาของเค้าแล้ว ความรู้สึกเอ็นดู ก็สามารถทำให้เรายิ้มได้ทันที แล้วเมื่อได้กอดได้หอมได้ฟัดเป็นความรู้สึกฟินอย่างบอกไม่ถูก ชีวิตในร่างวัยกลางคนถูกดึงให้ฟื้นกลับมา เด็กน้อยเป็นสิ่งอัศจรรย์สามารถสร้างพลังชีวิตได้ ตอนที่ได้ทำอะไรบางอย่างเพื่อใครสักคน รู้สึกเหมือนเป็นเสาหลัก เป็นแก่นแกนของคนรอบข้าง รู้สึกมึความหมาย สิ่งนี้ช่างตรงข้ามกับความเคว้งคว้างว่างเปล่า ความไร้ซึ่งหลักยึดภายในตัวเรา ความไม่รู้ว่าจะทำไปเพื่ออะไร ช่วงเวลาที่รู้สึกว่าตัวเองนั้นสำคัญ แม้จะวุ่นวายวิ่งวุ่นและไม่ได้มีความสุขตลอดเวลา แต่ทำให้เรารู้สึกมีชีวิตอีกครั้ง ความรู้สึกที่เราแทบจะลืมไปแล้ว ความรู้สึกของการเป็นที่พึ่ง ตอนที่เราได้เห็นพัฒนาการของสิ่งที่เราลงทุนลงแรงไป สิ่งที่เราได้พยายาม ผลิดอกออกผล ผ่านข้อพิสูจน์จนเกิดผลสำเร็จบางอย่าง ยิ่งทำให้เรามั่นใจในทางเดินและความอุตสาหะที่ผ่านมา ความภาคภูมิใจ ความปลื้มปิติ ความยินดีในตัวเอง เป็นกำลังขับเคลื่อนให้ชีวิตของเรามีค่า ทำให้ชีวิตนั้นสนุก สนุกแบบมีคุณค่า รู้จักคุณค่าของชีวิตอีกครั้ง เพิ่งได้ทบทวน ก็เพิ่งได้รู้จักกับสิ่งเหล่านี้ สิ่งที่ทำให้ชีวิตกลับมา ชีวิตที่สัมผัสได้

#90days day8 #siamstr ความหมายไม่ใช่ความสุข ตั้งแต่เด็กคิดว่า สุดท้ายไม่ว่าเราจะทำอะไร ก็จะจบที่ต้องการความสุข แต่การคิดแบบนั้น มันทำให้ใจเรามุ่งหาความสุขเป็นหลัก ทำให้หลีกหนีความทุกข์ กลายเป็นเลือกทำอะไรที่สุขได้ง่ายสบายมาก่อน พอเป็นผู้ใหญ่ถึงได้เข้าใจว่า สุดท้ายสิ่งที่ชีวิตเราต้องการคือ ความหมายต่างหาก ความหมายของการกระทำ ความหมายของการมีชีวิต ความหมายของเราคือการทำเพื่อใคร ช่วง 2-3 ปีก่อนเป็นช่วงที่ชีวิตเราเรียบง่ายสุขสบาย เรามีเวลาว่างมากมาย ได้ทำทั้งเรื่องมีสาระและไร้สาระ ไม่ได้รู้สึกทุกข์ร้อนอะไร จนกระทั่งเกิดเหตุบางอย่างกับคนในครอบครัว แล้วเราต้องจัดการหลายอย่าง จากชีวิตที่แทบไม่ต้องทำอะไร กลายเป็นวุ่นวายและเหนื่อยทั้งวันทุกวัน สิ่งที่ทำให้แปลกใจก็คือ เรากลับรู้สึกเต็มอิ่มกับชีวิต และภูมิใจกับเวลาที่ผ่านไป มากกว่าช่วงที่เรียบง่ายเสียอีก ทำให้ค้นพบว่า ความสุขไม่ใช่คำตอบของการเลือกทำอะไร ความหมายต่างหาก ความสุข หากไม่มีความหมาย ก็ยังไม่พอใจ ความทุกข์ ถ้ามีความหมาย เราก็พอใจที่จะทำ สุขเพื่อความว่างเปล่ากับทุกข์เพื่อใครบางคน สุขนั้นกลับทำให้เราเหนื่อยหน่าย ทุกข์นั้นกลับทำให้เรายิ้มได้ แต่เลือกดีที่สุดคือ สุขที่มีความหมาย

#THON114 #siamstr กลับมาอีกครั้งกับบรรยากาศชิลๆ กินดื่มเม้าท์มอยหอยสังข์กาละมัง งานมีตอัปฝั่งธน ประจำเดือน พย วันศุกร์ที่ 14 พย ที่จะถึงนี้ 18.30น เป็นต้นไป ร้านนาริตะอิซากายะ ใกล้ mrt บางพลัด มาสนุกกันครับบบบ รายละเอียดเพิ่มเติมอยู่ในคอมเมนต์นะครับ ไหนๆ ก็ไหนๆ #THON115 ประกาศของเดือน ธค ไปด้วยเลยละกันครับ เผื่อจะได้บุ๊กวันกันข้ามเดือน ใครอยากกลับไป geek เดือน ธค ได้ geek สมใจอยาก เพราะเป็นหัวข้อ “อัปเดตเทคปัจจุบันบน Lightning” โดยพี่ตี๋ nostr:nprofile1qqsprm780v4m006w4t2wrejjkgp9wx9e937gf386vlf0q45yuqsfjycu9ctkv ปรมาจารย์มาเอง เสริมทัพด้วยดอกเตอร์พฤกษ์ nostr:nprofile1qqsq37tg2603tu0cqdrxs30e2n5t8p87uenf4fvfepdcvr7nllje5zgyg2vcu และผู้มีประสบการณ์รันโหนดด้วยตัวเอง คุณเกริก nostr:nprofile1qqsvhky9kxvnurle7me5324f5g6uzf5n9sgv2lzhyd2nu4gc5qelssgza3a7k วันอาทิตย์ที่ 21 ธค 13.00-17.00น ที่ Fitculty ซอยเจริญนคร 5/1 ติดกับไอคอนสยาม mrt สีทอง สถานีไอคอนสยาม รายละเอียดในคอมเมนต์ มาๆๆๆ ใครอยากชิล อาทิตย์หน้าแจกัน ใครอยาก geek เดือนหน้าเจอกันครับบบบบ

#90days day7 #siamstr ทัศนะทรงจำ การรับรู้ของเรามีจำกัด ความทรงจำของเราเลยจำกัดอยู่เพียงการรับรู้ของเรา และพอรับรู้ เราต้องตีความก่อนเพื่อให้เราทรงจำได้ง่ายขึ้น ถ้าเราไม่ตีความ เราจะแทบจำมันไม่ได้ เพราะไม่ได้สนใจหรือใส่ใจกับสิ่งนั้นเลย การรับรู้กับการตีความของเราก็แตกต่างกันไปตามแต่ละคน ตามประสบการณ์ที่ผ่านมาในชีวิต การรับรู้และตีความของแต่ละคนยังเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ความจริงของเราจึงไม่เหมือนกัน และความจริงของเรา ไม่ใช่ความจริงสากลหรือความจริง จริงๆ บนโลก การพยายามจะใช้ชีวิตโดยไม่มีอคติเลย เป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย ในวิสัยของมนุษย์ทั่วไปคนหนึ่ง ความทรงจำของเราจึงไม่จำเป็นต้องถูกต้องเสมอไป ความทรงจำของเราจึงเป็นแค่ของเรา ไม่ใช่ความจริง เราจำได้แต่เรื่องสำคัญๆ ถ้าเราต้องจำเรื่องที่ไม่สำคัญด้วย เราก็จะลืมโดยธรรมชาติอยู่ดี แต่ความสำคัญมันเปลี่ยนไปตามเวลา และปัจจัยต่างๆ มากมาย การที่เราเลือกว่า อะไรสำคัญและไม่สำคัญ จึงเป็นอคติและเลือกแล้วว่า อะไรบ้างจะเป็นความจริงของเรา เราเลือกความจริงอยู่ตลอดเวลา

#90days day6 #siamstr ถึงพร้อม คือ ไม่มีทางจะเป็นอื่น ทุกองค์ประกอบได้เอื้อให้ถึงจุดที่ไม่สามารถเป็นอย่างอื่นได้แล้ว เมื่อสิ่งนี้มี สิ่งนี้ย่อมมี เพราะความเกิดขึ้นแห่งสิ่งนี้ สิ่งนี้จึงเกิดขึ้น. เมื่อสิ่งนี้ไม่มี สิ่งนี้ย่อมไม่มี เพราะความดับไปแห่งสิ่งนี้ สิ่งนี้จึงดับไป ตอนเรียนมหาลัยมีอยู่เทอมนึงที่รู้สึกว่า ที่ผ่านมาผลการเรียนมันแย่เกินไป อยากลองดูว่า ถ้าเราพยายาม ผลจะเป็นอย่างไร เราตั้งใจเรียนและทำแบบฝึกหัดเยอะมากๆ เยอะที่สุดในชีวิต เยอะจนหลังจากสอบจบเทอม รู้สึกเคว้งคว้างเหมือนชีวิตไม่ได้มีอะไรให้ทำอีกแล้ว ด้วยความที่เป็นคณะวิศวะข้อสอบก็จะเป็นแบบที่ตรวจสอบและวัดผลได้ จึงรู้ตัวอยู่พอประมาณว่า เราทำได้และทำได้ดีด้วย ตั้งแต่ตอนออกจากห้องสอบจนถึงตอนที่รู้คะแนน เราไม่ได้รู้สึกดีใจ สะใจ หรือประหลาดใจอะไรเลย แปลกใจที่ตัวเองกลับรู้สึกเฉยๆ มากกว่า มันชัดเจนมากเลยว่า ทำมาขนาดนี้จะไม่ให้มันออกมาดีได้ยังไง แต่ด้วยความที่เราเป็นคนแบ่งเวลาไม่เป็นและทำหลายๆ เรื่องในช่วงเดียวกันไม่ค่อยได้ การทุ่มเทกับอะไรบางอย่าง ทำให้เราสูญเสียอะไรบางอย่างไปเช่นกัน เราออกห่างจากเพื่อนที่สนิท ไม่ได้ไปทำกิจกรรมกับคณะ ไม่ได้ไปเที่ยวอย่างที่เค้าไปกัน เราไม่ได้อยากเป็นอย่างนั้น และการทุ่มเทของเทอมนั้นก็ค่อนข้างฝืนความเป็นตัวเองอยู่มาก เทอมอื่นๆ เราไม่เคยเป็นแบบนั้นอีกเลย เอดิสันกล่าวไว้ว่า เค้าไม่ได้ผิดพลาดหนึ่งหมื่นครั้ง แต่ค้นพบวิธีที่ไม่ได้ผลหนึ่งหมื่นครั้งต่างหาก เจมส์ ไดสัน ล้มเหลว 5,126 ครั้ง ทำสำเร็จในครั้งที่ 5,127 ใช้เวลา 5 ปี สตีเฟน เคอร์รี่ ซ้อมชู้ตวันละ 300-500 ครั้งต่อวัน คนที่พยายามถึงพันถึงหมื่นครั้งเพื่ออะไรบางอย่าง โอกาสที่ผลมันจะไปเป็นอย่างอื่น มันเหลือน้อยมากๆ ทุกครั้งที่เราเลือกทำอะไรบางอย่าง เรากำลังเลือกลดโอกาสที่ผลจะเป็นอย่างอื่น เราได้พยายาม จนถึงพร้อม จนมันไม่เป็นอย่างอื่นแล้วหรือยัง

#90days #siamstr day5 ความงดงามในการทำธุรกิจ เราช่วยธุรกิจของครอบครัวมาตั้งแต่เด็ก ภาพที่เห็นตอนลงไปช่วยก็คือ ผู้คนมากมายวุ่นวายในที่แคบๆ ลูกค้าขวักไขว่ไปมาเพื่อซื้อของ ฝั่งคนขายก็วิ่งวุ่นหยิบของกับเก็บเงิน บรรยากาศก็พาให้เครียด เพราะมีทั้งลูกค้าต่อราคา บางคนรีบไป บางคนอยากได้แบบนั้นแบบนี้ อีกคนจะเอาอันนั้นอันนี้ ลักษณะของทั้งลูกค้าและพ่อแม่พนักงานร้านเราก็เป็นคนเสียงดัง แถมยังต้องระวังคนขโมยของอีก เราไม่เคยชอบลงมาช่วยที่ร้านเลย แต่เพราะทุกครั้งที่โดนเรียกตัว เราก็ไม่ได้ทำอะไรที่ดูจะมีประโยชน์มากกว่า อีกทั้งแม่เราดุมาก ถ้าไม่ลงไป ตอนค่ำหลังปิดร้าน ชะตาชีวิตจะขาดเอา และด้วยความเป็นธุรกิจครอบครัว บทสนทนาของพ่อแม่ในทุกคืนจะต้องมีเรื่องธุรกิจอยู่ด้วยเสมอ ประกอบกับพ่อแม่เรามีทัศนคติไม่เหมือนกัน จึงมีเรื่องให้ทะเลาะกันทุกวัน พอเราเรียนจบ ทำงานไปประมาณนึง ออกจากงานมารับช่วงต่อที่บ้าน ภาพเดิมๆ เหตุการณ์เดิมๆ ที่ไม่น่าพึงพอใจก็เกิดขึ้นตลอด ความวุ่นวาย ความเครียด การทะเลาะกัน จนกระทั่งถึงวันที่เราได้เป็นคนดูแลเองทั้งหมด พ่อกับแม่ก็เกษียณไปพักผ่อน ความรู้สึกต่อธุรกิจของที่บ้านก็อาจจะเปลี่ยนไปบ้าง แต่เราก็ยังไม่มีความสุขอยู่ดี ความสุขของเรามีไม่กี่ช่วงเวลา ตอนนับเงิน ตอนลูกค้ายิ้มขอบคุณ และตอนเห็นรอยยิ้มจากพนักงานเวลาได้รับเงินเดือน บางครั้งก็ยังมีเรื่องให้ภูมิใจอยู่บ้าง ตอนที่เราเริ่มทำสำเร็จ หรือแก้ไขปัญหาบางอย่างได้ ปรับเปลี่ยนระบบ แก้ปัญหาเรื่องบัญชี แต่แล้วก็มีวันที่ทำให้ความรู้สึกของเราเปลี่ยนไปอีกครั้ง วันที่ลูกค้าคนนึงมาซื้อของพร้อมกับเล่าให้ฟังว่า เค้ามาร้านของเราตั้งแต่ยังเรียนอยู่ บางครั้งก็มากับพ่อ แล้วก็ถามถึงพ่อกับแม่ อีกวันก็มีคุณลุงวัยเดียวกับพ่อ มาทักทายถามหาพ่อ แล้วให้ฝากบอกพ่อว่าเค้ามาเยี่ยมนะ อีกวันก็มีคนวัยเดียวกับเรา ซื้อของมาฝากพ่อกับแม่เรา แล้วก็เล่าให้ฟังถึงตอนที่เคยมาซื้อของที่ร้าน เคยนั่งคุยกับพ่อแม่อยู่บ่อยๆ บางวันก็มีลูกค้าที่รู้จักสินค้าดีแนะนำสินค้าให้กับลูกค้าที่เป็นมือใหม่ บางวันก็มีลูกค้าที่ไม่ได้รู้จักกันเลย บังเอิญคุยกันถูกคอ ก็มาเป็นเพื่อนกัน ลูกค้าบางคนก็บอกว่า หาสินค้าแบบนี้ที่อื่นไม่เจอเลย เจอแต่ที่นี่ จริงๆ แล้วพอเราได้สังเกตมากขึ้น ได้เห็นรายละเอียดมากขึ้น ธุรกิจไม่ได้เป็นเรื่องของการซื้อขายอีกต่อไป มันเป็นเรื่องของมนุษย์ ร้านของเราไม่ได้เป็นแค่ร้านขายของ ร้านของเราเป็นศูนย์รวมคนที่ชอบสิ่งเดียวกัน ลูกค้าไม่ได้เป็นแค่คนที่มาซื้อของ ลูกค้าคือคนที่มีความสุขที่ได้มาที่ร้านเรา

#90days #siamstr day4 สิ่งที่เชื่อ คือ เราเชื่อว่า การเขียนคุยกับตัวเอง ตกตะกอนกับตัวเอง เป็นหนึ่งในวิธีพัฒนาตัวเอง เมื่อเข้าใจตัวเองมากขึ้น ได้เขียนออกมาชัดเจนขึ้น เราก็จะได้คำตอบกับตัวเองที่ชัดเจนขึ้น และสามารถพัฒนาตัวเองได้มากขึ้น เราเชื่อว่า การเขียน สามารถช่วยให้คำตอบที่คนอื่นตอบแทนเราไม่ได้ นั่นคือประเด็นสำคัญ คำพูดคนอื่นทำให้เรามีข้อมูล แต่การเขียนคุยกับตัวเอง ทำให้เราเข้าใจ แม้คำตอบอาจจะดูคล้ายกัน แต่เมื่อมันออกจากใจ ออกจากชีวิตของเรา มันไม่เหมือนกันกับคำพูดที่เราได้ฟังจากคนอื่น การคุยกับตัวเอง เป็นแบบนั้นกับเรา และสร้างสิ่งเหล่านั้นกับเรา

#90days #siamstr day3 เมื่อทำตามใจ ชีวิตเป็นของใคร หลายครั้งที่เราวางแผนทุกอย่างไว้เป็นอย่างดี แต่ถึงเวลากลับไม่ได้ทำอย่างที่วางแผนไว้ ทั้งๆ ที่ไม่ได้มีเหตุการณ์พิเศษอะไร มีเพียงความต้องการและอารมณ์ของเราที่เปลี่ยนไป ไม่เหมือนกับตอนที่วางแผนไว้ แล้วเราก็เลือกทำตามใจในสิ่งที่อยากทำมากกว่าแผนที่วางไว้ ถึงตอนนี้ ชีวิตเป็นของใคร เราคนเมื่อวานต้องการแบบหนึ่ง เราวันนี้ต้องการอีกแบบหนึ่ง บ่อยครั้งที่เราบังคับตัวเองไม่ได้ จนทำให้เราไม่กล้าที่จะวางแผนอีก ทำให้เราไม่เชื่อใจตัวเอง ไม่มั่นใจตัวเอง ไม่ศรัทธาในตัวเอง จนลืมไปว่า รสชาติของความสำเร็จเป็นอย่างไร ชีวิตที่มีความหมายเป็นอย่างไร ทำตามใจ แต่ไม่ทำตามแผน เราใช้ชีวิตในแบบของเราอยู่หรือเปล่า เราคนที่วางแผน คือ คนที่เห็นภาพอนาคตที่อยากจะให้เราเป็น เราคนที่เลือกทำตามใจ คือ คนที่เป็นเราในปัจจุบัน ถ้าเรายังเลือกจำตามใจอยู่ต่อไป ชีวิตเราก็จะยังเป็นเหมือนคนปัจจุบัน ต้องยอมสูญเสียตัวเราในปัจจุบัน เพื่อไปสู่คนที่เราอยากจะเป็น ผ่านการกระทำที่ไม่เหมือนเดิม การตัดสินใจที่ไม่เหมือนเดิม ผ่านการเลือกตามใจของคนที่เราอยากจะเป็น ไม่ใจตามใจเราที่เป็นอยู่ ถ้าคนที่เราเป็นอยู่นั้นไม่ได้แย่อะไรมาก การที่เราทำตามแผนไม่ได้ อาจกำลังเรียกร้องอะไรบางอย่างอยู่ เรียกร้องความคุ้นเคย ความเป็นเรา ความเป็นตัวตนของเรา การเป็นคนใหม่อาจไม่ใช่ทั้งหมด อาจต้องเป็นการค่อยๆ เติม เพราะเราจะกลัว กลัวการไม่มีตัวตน เพราะตัวตนใหม่นั้น ยังไม่มั่นคง เราเองยังไม่เชื่อใจตัวเราเองคนใหม่นั้น ตามใจเรา ตามใจเราที่จะเป็น ชีวิตเป็นของเรา

#90days #siamstr day2 ภาพลวงตาของการเสียสละ เราเคยเป็นคนที่สามารถเสียสละอะไรให้ใครก็ได้ เพราะไม่ได้มีความต้องการที่ชัดเจน ไม่รู้ว่าชอบอะไรหรือไม่ชอบอะไร ทำให้เวลาที่ใครเรียกร้องให้ทำอะไรบางอย่างแทน เลือกที่จะไม่ปฏิเสธและอยากทำให้เสมอ หรือบางครั้งเราก็เสนอตัวเองแทนทั้งที่ไม่มีใครขอด้วยซ้ำ เวลาไม่เป็นของเรา แต่เป็นของทุกคน มองเผินๆ เหมือนเป็นเรื่องที่ดี เพราะทุกคนได้ประโยชน์ แต่ไม่ใช่ เพราะหลายครั้งเราไม่ได้มีความสุขและเสียประโยชน์ ทำให้ผลงานที่ออกมาไม่ได้แย่ แต่ก็ไม่ได้ดี หากมองในมุมของการได้ลองทำอะไร สิ่งนี้ทำให้เราได้ลองทำหลากหลาย และไม่กลัว หากมองในมุมของการช่วยเหลือ สิ่งนี้ทำให้คนรักเรามากขึ้น ไว้ใจ และอยากช่วยเหลือเราตอบเช่นกัน การเสียสละเหมือนเป็นเรื่องที่ดี แต่เป็นเรื่องต้องระวัง จริงๆ แล้วเรากำลังเติบโตต่างหาก ไม่ใช่เรื่องไม่ดีหรอก เราก็ได้ เค้าก็ได้ แต่ถ้าเติบโตแล้ว จึงเลือกที่จะปฏิเสธเป็น หากไม่ผ่านการยอมทำเพื่อคนอื่น จะรู้ได้อย่างไรว่า ชอบหรือไม่ชอบอะไร เสียอะไร ตัวตนของเราอยู่ตรงไหน

#90days #siamstr day1 ชีวิตที่ยังไม่เสร็จ ชีวิตคือสิ่งที่ดำเนินไปและไม่เคยจะหยุดรอ ไม่ว่าเราจะพร้อมหรือไม่พร้อมก็ตาม ถ้าเราไม่วิ่ง เดิน หรือคลาน เราก็จะถูกทำให้ไหลไปอยู่ดี เพราะทุกสิ่งรอบตัวเป็นพลวัต เป็นสิ่งที่เคลื่อนไหวปรับเปลี่ยนตลอดเวลา เวลาที่เราหยุดเพื่อพักหรือกลับมามองตัวเอง เรากำลังอยู่เฉยได้จริงหรือไม่ ร่างกายที่นิ่งเฉย แต่ความคิดภายในยังวิ่งวุ่น และแม้เราหยุดเพื่อมองความคิดที่กำลังวิ่งนั้น เราก็อดไม่ได้ที่จะไหลไปตามความคิดเหล่านั้น ไม่ใช่ง่ายๆ เลย ขณะเดียวกันโลกภายนอกก็ยังหมุนไป ไม่ว่าเราจะพอใจหรือไม่พอใจ ไม่ว่าเราจะสนใจหรือไม่สนใจ ไม่ว่าเราจะทำหรือไม่ทำ ทุกอย่างก็ยังหมุนเวียนเปลี่ยนไป ไม่ว่าจะตัดสินใจอย่างไรก็ตาม มีเรื่องรอให้เราต้องเลือกอยู่ตลอด เลือกก็เหมือนไม่ได้เลือก ยังไม่เลือกก็เหมือนเลือกแล้ว อยู่เฉยก็ยังไหลไป ทำแล้วก็ยังต้องทำอีก ชีวิตไม่มีวันเสร็จ

#THON113 #siamstr วันอาทิตย์ที่ 12 ตุลาที่ผ่านมา 2 อาทิตย์กว่าแล้ว เพิ่งว่างมาเล่าให้ฟังครับ รอบนี้หัวข้อ Homeschool คุณหมอเอก Eakdent Dentist จากช่อง หมออ้วนในดงลดน้ำหนัก ให้เกียรติมาแบ่งปันความรู้ ต้องขอบคุณมากๆ เลยครับที่เดินทางมาไกลขนาดนี้ จากสุพรรณ มาจอดรถที่เวสเกต นั่งแกรบมาถึงนี่อีก แล้ววันนั้นฝันยังตกหนักอี๊กกก นับถือในความ commit ของคุณหมอมาก กราบบบบ หมอเอกเริ่มเล่าจากคอนเสปต์ว่า ระบบเดิมของการศึกษามันมีปัญหาอะไร และเพราะอะไรถึงมี Homeschool ทีนี้ให้มองระบบการศึกษาเป็นสเปกตรัม ปลายซ้ายสุดเป็นการเรียนตามระบบแบบเต็มรูปแบบ ปลายขวาอีกฝั่งคือไร้รูปแบบเรียกว่า Unschooling คำนี้ทึ่งมากว่า เออ มีแบบนี้ด้วยเว้ย และ Homeschool ก็อยู่กลางค่อนมาทางขวาๆ จากนั้นหมอเอกก็เล่าถึงที่มาของความสนใจเรื่องนี้ เกิดจากช่วงโควิด ลูกชายต้องเรียนที่บ้าน แล้วรู้สึกว่า เอ๊ะ แล้วจะจ่ายค่าเทอมทำไม และเกิดคำถามต่อมาเรื่อยๆ ประกอบกับพื้นเดิมเป็นหนึ่งในคนที่เคยได้รับผลกระทบจากระบบการศึกษาแบบเก่าเหมือนหลายๆ คน ก็เลยเริ่มศึกษาแล้วลองให้ลูกชายเรียนแบบ Homeschool ดู สิ่งที่หมอเอกค่อนข้างเน้นย้ำตั้งแต่เริ่มคุยจนจบ คือ ความเข้าใจลูกของตัวพ่อแม่เป็นหลัก เข้าใจในตัวเค้า สิ่งที่เค้าสนใจและไม่สนใจ เข้าใจในความเป็นมนุษย์ เข้าใจในการต้องล้มแล้วลุก ลองผิดลองถูกไปด้วยกัน รวมถึงพ่อแม่เองก็เป็นมนุษย์ ผิดได้ ขอโทษลูกได้ เพื่อสอนให้เค้าเป็นมนุษย์ที่ดีเช่นกัน สิ่งที่ต้องระวังที่สุด คือ การเอาตัวพ่อแม่เองไปบอกแทนตัวลูก ความต้องการของเรากับเค้าอาจไม่เหมือนกัน จริงๆ มีอีกหลายคำถามที่เพื่อนๆ ยกประเด็นมาได้น่าสนใจ แต่…ไม่เล่า เก็บไว้เป็นสิ่งพิเศษสำหรับคนที่มามีตอัปเท่านั้น อิอิ วันนั้นกว่าจะคุยกันจบก็ห้าหกโมงเย็น เกือบ 4 ชม ตอนแรกหมอเอกบอกไม่รู้จะเล่าอะไรได้ยาวขนาดนั้น สุดท้ายก็เล่าไปถามไปตอบไป หัวข้อเดิมบ้าง หัวข้ออื่นบ้าง จนฝนตกอีกรอบ 555 ขอบคุณหมอเอกและภรรยามากๆ ครับ ภรรยาพี่หมอเอกก็น่ารักมากๆ เช่นกัน ขอบคุณที่สละเวลาวันหยุดที่จริงๆ จะอยู่กับลูกๆ แบ่งมาให้ข้อมูลกับพวกเราแทน ขอบคุณคุณนัท Nuttawut เจ้าของสถานที่เช่นเคย ขอบคุณเฮียโต้ง โต้งเอง 𝕋𝕖𝕖𝕣𝕒 ที่แนะนำให้ด้วยครับ สำหรับเพื่อนๆ ที่สนใจพบปะ เพื่อนชาวบิตคอยเนอร์แบบนี้ ติดตามได้ในกลุ่มไลน์และเทเลแกรม รายละเอียดในคอมเมนต์นะครับ ครั้งต่อไป #THON114 ประจำเดือน พย เราจะไปกินดื่มชิลๆ กันที่ร้านอิซากายะของคุณต๊าบกันนะครับ เย้ ผ่อนคลายสมองกันบ้าง ตึงๆ มาหลายเดือนละ เจอกันครับ เพื่อนๆ