Stellar ✨🪐

เพิ่งมีโอกาสได้ดู Last breath บน Amazon Prime เปิดโลกเกี่ยวกับอาชีพนักดำน้ำ Saturation diving มาก เรียกได้ว่าเป็นอาชีพที่ต้องใช้ความกล้าและความสามารถมากทีัเดียว เพราะต้องลงไปทำงานในน้ำลึกที่มีสภาพแวดล้อมใกล้เคียงกับบนอวกาศ แถมสภาพแวดล้อมการทำงานก็คือต้องอยู่ใน แคปซูล เป็นเวลานาน เป็นอาทิตย์ เป็นเดือน ซึ่งเป็นแคปซูลที่ออกแบบมาให้ปรับความดันให้ใกล้เคียงกับบริเวณน้ำลึก ทำให้นักดำน้ำสามารถลงไปทำงานได้โดยไม่ต้องมานั่งลดความดันให้เสียเวลา ด้วยความสงสัยเลยไปลองดู salary ของอาชีพนี้ซึ่งนับว่าสูง แน่นอนมันก็สมควรเพราะเป็นอาชีพที่อันตรายโคตรๆ การดำน้ำลึกลงไปใต้ทะเลไม่ใช่เรื่องง่าย อุณหภูมิ ความดัน ออกซิเจน ล้วนมีผลต่อการทำงานและความปลอดภัยของนักดำน้ำทั้งนั้น เรื่องตัวหนังเองนับว่าโอเค เล่าตรงประเด็นไม่อ้อมค้อม มันค่อนข้างเป็นเส้นตรง มีช่วงให้ระทึกนิดหน่อย แต่มันได้ความสมจริงดี และ ความสมจริงนั้นทำให้เหตุการณ์ในหนังดูน่ากลัว และ ทำให้เห็นว่าอาชีพนี้แม่งโคตรยาก ใดๆลองไปหาดูครับ หนังแค่ ชม ครึ่งก็ไม่นานมาก พอดูเสร็จก็ได้มุมมองใหม่ๆเกี่ยวกับอาชีพนี้ดี #siamstr

ไม่รู้ทำไมอิน Slient Hill f ขนาดนี้ เพราะเนื้อเรื่อง ตัวละคร สถานที่ มันลงตัวหมดเลยสำหรับผม ไปเล่นซะะะ !! #siamstr

https://youtube.com/live/d0XiHAzoy6E?feature=share มาคับบบ หลอนๆ กริ๊ดดด #siamstr

ถ้าเลือกได้แบบไม่มีข้อจำกัดใดๆ อยากย้ายประเทศกันไหมครับ อยากอยู่ที่ไหนกัน #siamstr

AI เดี๋ยวนี้ก็เกินเบอร์ ใครๆก็ว่าไม่น่าโต #siamstr

ผมเพิ่งกลับจากการไปเที่ยวหาแม่และพี่สาวมาที่ Portland, Oregon เป็นการไปเยี่ยมเยือนครั้งที่ 4 ได้ นับตั้งแต่มาแคนาดา และนับว่าเป็นการเยี่ยมเยือนในรอบ 10 ปี ก็ว่าได้ ซึ่งแน่นอน 1 ในเหตุผลหลักที่ผมมาที่นี่และยังคงปักหลักอยู่ที่นี่ก็เพราะอยากแวะเวียนไปหาท่านบ่อยๆ เพราะมันใกล้กว่าบินจากไทยมาก แม่และพี่สาวผมเดินทางมาอเมริกาเมื่อประมาณ 10 ปีก่อนเพื่อมาหางานทำ เนื่องด้วยว่าอาชีพการงานที่ไทยให้รายได้ไม่เพียงพอต่อการดำรงชีพและภาระหนี้สินที่มีอยู่ นับเป็นครั้งแรกที่ผมกับแม่ต้องห่างกันไกลมากๆ และ ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันเมื่อไหร่ เพราะ การเดินทางครั้งนี้ไม่ใช่การไปเที่ยว แต่มันคือการไปปักหลักในดินแดนแห่งใหม่ ผ่านมานานร่วม 10 ปี ผมได้มีโอกาสได้เดินทางมาแคนาดา ดินแดนในทวีปอเมริกาเหนือ ซึ่งนับว่าเป็นการได้ทำตามความฝันของผม 2 อย่าง คือ การได้มาลองอยู่ในประเทศที่เขาว่าเป็นประเทศทีั่เจริญแล้ว และ .....การได้มาเยี่ยมเยือนหาแม่ที่ไม่ได้เจอกันมานานนับปี การขอวีซ่าอเมริกาที่แคนาดานับว่าง่ายมากเมื่อเทียบกับขอที่ไทย ถึงแม้คิวจะยาวมากแต่ผมก็ได้ตั้งใจกดคิวจนได้คิวและรอทำเรื่องวีซ่าจนเสร็จเบ็ดเสร็จก็รวม 9 เดือนได้ ครั้งแรกที่ผมเจอแม่คือ มกราคม ปี 2024 ช่วงฤดูหนาว เป็นช่วงวันเกิดแม่วันที่ 9 มกราคม.. ตอนเจอแม่จำได้แม่นเลยว่า กอดแม่ปุ้บ น้ำตาจะไหลแต่ก็พยามกลั้นไว้ เพราะเดะพี่สาวมันจะล้อ 555555 สิ่งที่แปลกกว่านั้นคือ แม่ดูผอมลงมาก .. ถึงแม้จะผ่านมาเป็นร่วม 10 ปี แต่แค่กอดครั้งเดียวเราจำได้เลยว่าแม่ดูผอมลง แก่ลงกว่าแต่ก่อนแบบมากๆ นั่นทำให้ทุกครั้งที่เรามองแม่ น้ำตาเรามักจะไหลตลอด ... เพราะเรารู้ว่าเวลาบนโลกของเรากับแม่เหลือน้อยลงเต็มที ... แต่การจากลามันก็ยังคงต้องดำเนินต่อไป เราต้องกลับแคนาดาเพื่อมาหาเงิน แม่ก็ยังคงต้องหาเงินเผื่อไว้สำหรับให้ตัวเองเกษียร สิ่งที่เราทำได้ก็แค่ทำให้เต็มที่ที่สุด หาเวลาให้ได้มากที่สุด เพื่อที่จะได้ใช้เวลาอันน้อยนิดนี้ให้คุ้มค่าที่สุด เท่าที่เราจะทำได้เพื่อให้ช่วงเวลาดีๆ ของเราถูกบันทึกไว้บนความทรงจำ ช่วงเวลา 10 ปีที่หายไป .. เราสามารถสร้างความทรงจำได้มากเท่าไหร่ เราสามารถดูแลท่านได้มากขนาดไหน พอคิดแล้ว มันก็นับว่าเป็นช่วงเวลาที่ยาวนานมากจริงๆ ด้วยความบิดเบี้ยวของเงินที่ทำให้ผู้คนต้องดิ้นรน เดินทางออกจากบ้านเกิดตัวเอง จากครอบครัวและมิตรสหายเพื่อแสวงหาที่ๆ เงินมันยังคงมีมูลค่ามากกว่า และ ใช้มันเพื่อเลี้ยงครอบครัวที่ห่างกันเป็นพันๆกิโล นับว่าเป็นสิ่งหนึ่งที่ผมสงสัยมาตลอดและแอบโกรธอยู่ในใจว่า ทำไมวะ ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ .. ถ้าเงินมันดี บางทีเป้าหมายของการเดินทางอาจจะเปลี่ยนไป มันอาจจะไม่ใช่เพราะเงิน แต่อาจจะเป็นอะไรสักอย่างที่เราได้วาดฝันเอาไว้ แต่ใดๆ ก็ตามต้องยอมรับว่าถือแม้แม่กับพี่สาวผมจะอยู่อเมริกามานาน แต่สภาวะทางการเงินก็ไม่ได้ดีขึ้นมากนัก ส่วนหนึ่งก็คือไม่รู้จักการประมาณการใช้จ่าย และ ขาดการตระหนักเรื่องการเก็บออม .. ถึงค่าครองชีพที่นี่จะแพง แต่ถ้าวางแผนดีๆก็คงมีพอเก็บบ้าง ซึ่งเรื่องนี้ผมก็ได้คุยบ้างแล้ว และ คงต้องคอยช่วยกันต่อไป .. วันนี้ก็อยากเล่าให้ฟัง และ บอกสิ่งที่คิดๆได้ว่า พอเรามองคนรอบตัวเรา กับ เวลาที่เราเหลืออยู่กับพวกเขา มันทำให้เราฉุกคิดได้เสมอว่า เราไม่ควรเสียเวลาไปกับอะไรที่เราไม่ได้ให้คุณค่ากับมัน เราควรเลือกใช้เวลาให้สิ่งที่เราให้คุณค่ามากที่สุด ครอบครัว เพื่อน ความสัมพันธ์ การงาน การไปเปิดโลกหรืออะไรก็ตาม ที่ทำแล้วเราอยากตื่นขึ้นมาในวันถัดไป ทำแล้วรู้สึกว่าว่าข้างในตัวตนของเรามันอิ่มเอมในทุกๆวัน ราวกับไม่มีที่ว่างในทุกอณูของตัวเรา แน่นอนหล่ะ เราคงเลือกไม่ได้เสมอไปกับสิ่งที่เราให้คุณค่ามากที่สุด แต่ ขอแค่ที่ทำอยู่มันไม่ใช่สิ่งที่เราไม่ได้ให้คุณค่ามันเลยก็พอ ผมก็เป็น .. ยังคงทำงานที่ถามว่าผมให้คุณค่ากับมันมากเท่าไหน ก็คงสักประมาณ 5-6 จาก 10 แต่มันพ่วงไปกับสิ่งอื่นที่เราให้คุณค่ามากอยู่ เช่น การมีเงินเก็บบิตคอยน์ การได้ไปหาแม่ แต่สุดท้ายแล้วเราควรที่จะโฟกัสไปกับสิ่งที่เราให้คุณค่ามากกว่านี้ในอนาคต และสิ่งที่จะทำให้เราทำยังงั้นได้ คือ Hard money และ Proof of work ของเรานั่นเอง #siamstr

SHA-256 GM ครับ #siamstr